موضعی است نزدیک کوفه و در آن است قبور ابو موسی الاشعری و مغیره بن شعبه و زیاد بن ابی سفیان
ثویه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ثویه. [ ث َ وی ی َ ] ( ع اِ ) زن. || جای گوسپند و شتر. آغل شتران و گوسپندان. || مکان و جای. || سنگ توده پست که در صحرا سازند برای نشان.
ثویه. [ ث َ وی ی َ / ث ُ وی ی َ ] ( اِخ ) موضعی است نزدیک کوفه و در آن است قبور ابوموسی الاشعری و مغیرةبن شعبة و زیادبن ابی سفیان. و گویند زندانی است در یک فرسخی حیره که نعمان بن منذر محبوسین را آنجا زندانی میکرد. ( مراصد الاطلاع ).
ثویه. [ ث َ وی ی َ / ث ُ وی ی َ ] ( اِخ ) موضعی است نزدیک کوفه و در آن است قبور ابوموسی الاشعری و مغیرةبن شعبة و زیادبن ابی سفیان. و گویند زندانی است در یک فرسخی حیره که نعمان بن منذر محبوسین را آنجا زندانی میکرد. ( مراصد الاطلاع ).
ثویه . [ ث َ وی ی َ / ث ُ وی ی َ ] (اِخ ) موضعی است نزدیک کوفه و در آن است قبور ابوموسی الاشعری و مغیرةبن شعبة و زیادبن ابی سفیان . و گویند زندانی است در یک فرسخی حیره که نعمان بن منذر محبوسین را آنجا زندانی میکرد. (مراصد الاطلاع ).
ثویه . [ ث َ وی ی َ ] (ع اِ) زن . || جای گوسپند و شتر. آغل شتران و گوسپندان . || مکان و جای . || سنگ توده ٔ پست که در صحرا سازند برای نشان .
کلمات دیگر: