[ویکی فقه] «جهانی بودن دین اسلام» از ضروریات این آیین الهی است و آیات قرآن نیز دین اسلام را یک دین جهانی و فراگیر می داند.
ایمان به همه پیامبران و پذیرفتن همه پیام های ایشان ضرورت دارد. و انکار یک پیامبر یا انکار یکی از احکام و پیام های او به معنای انکار ربوبیت تشریعی الهی و نظیر کفر ابلیس می باشد.بنابراین، بعد از ثابت شدن رسالت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) ایمان به آن حضرت و ایمان به همه آیاتی که بر او نازل شده و همه احکام و قوانینی که از طرف خدای متعال آورده است ضرورت دارد.اما ایمان آوردن به هر پیامبر و کتاب آسمانی او مستلزم ضرورت عمل بر طبق شریعت وی نیست چنان که مسلمانان، ایمان به همه پیامبران عظام (علیهم السّلام) و به همه کتب آسمانی دارند ولی نمی توانند و نباید به شرایع پیشین، عمل کنند و وظیفه عملی هر امتی عمل کردن به دستورات پیامبر همان امت است. پس ضرورت عمل کردن همه مردم به شریعت اسلام در صورتی ثابت می شود که رسالت پیامبر اسلام، اختصاص به قوم خاصی (مانند عرب) نداشته باشد و نیز پیامبر دیگری بعد از آن حضرت مبعوث نشده باشد که شریعت وی را نسخ کند. و به دیگر سخن: اسلام، دین جهانی و جاودانی باشد.
رسالت پیامبر
از این روی، لازم است این مساله را مورد بحث قرار دهیم که:آیا رسالت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) جهانی و جاودانی است، یا اختصاص به قوم معین یا زمان محدودی داشته است؟روشن است که چنین مساله ای را نمی توان با روش عقلی خالص، مورد بررسی قرار داد بلکه باید از روش تحقیق در علوم نقلی و تاریخی، بهره گرفت یعنی باید به اسناد و مدارک معتبر، مراجعه کرد. و کسی که حقانیت قرآن کریم و نبوت و عصمت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) را احراز کرده باشد برای وی هیچ مدرکی معتبرتر از کتاب و سنت نخواهد بود.جهانی بودن دین اسلام و عدم اختصاص آن به قوم یا منطقه خاصی، از ضروریات این آیین الهی است و حتی کسانی هم که ایمان به آن ندارند می دانند که دعوت اسلام، همگانی بوده و محدود به منطقه جغرافیایی خاصی نبوده است.افزون بر این، شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) به سران کشورهای مانند قیصر روم و پادشاه ایران و فرمانروایان مصر و حبشه و شامات و نیز به رؤسای قبائل مختلف عرب و... نامه نوشتند و پیک ویژه به سوی آنان گسیل داشتند و همگان را دعوت به پذیرفتن این دین مقدس کرده از پیامدهای وخیم کفر و استنکاف از پذیرفتن اسلام، بر حذر داشتند. (نامه های پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) در کتاب های معتبر تاریخی، ضبط شده و مجموعه آنها به صورت کتاب مستقلی به نام «مکاتیب الرسول» گردآوری شده است) و اگر دین اسلام، جهانی نبود چنین دعوت عمومی انجام نمی گرفت و سایر اقوام و امت ها هم عذری برای عدم پذیرش می داشتند.بنابراین نمی توان بین ایمان به حقانیت اسلام و ضرورت عمل بر طبق این شریعت الهی، تفکیکی قائل شد و در نتیجه، کسانی را از موظف بودن به پیروی عملی از این آیین الهی، مستثنی دانست.
دلایل قرآنی
همان گونه که اشاره شد بهترین دلیل و معتبرترین مدرک برای اثبات این گونه مطالب، قرآن کریم است و کسی که یک مرور اجمالی بر این کتاب الهی بکند با کمال روشنی درخواهد یافت که دعوت آن، عمومی و همگانی است و اختصاص به قوم و اهل نژاد و زبان معینی ندارد.از جمله، در آیات زیادی همه مردم را به عنوان «یا ایها الناس» و «یا بنی آدم» مورد خطاب، قرار داده و هدایت خود را شامل همه انسان ها (الناس و العالمین ) دانسته است. و همچنین در آیات فراوانی رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) را برای همه مردم (الناس و العالمین ) ثابت کرده، و در آیه ای شمول دعوت وی را نسبت به هر کسی که از آن، مطلع شود مورد تاکید قرار داده است. و از سوی دیگر، پیروان سایر ادیان را به عنوان «اهل کتاب» مورد خطاب و عتاب قرار داده و رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) را در مورد آنان تثبیت فرموده، و اساسا هدف از نزول قرآن کریم بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) را پیروزی اسلام بر سایر ادیان، شمرده است. با توجه به این آیات، جای هیچ گونه شک و شبهه ای درباره همگانی بودن دعوت قرآن کریم و جهانی بودن دین مقدس اسلام، باقی نمی ماند.
جاودانی بودن اسلام
...
ایمان به همه پیامبران و پذیرفتن همه پیام های ایشان ضرورت دارد. و انکار یک پیامبر یا انکار یکی از احکام و پیام های او به معنای انکار ربوبیت تشریعی الهی و نظیر کفر ابلیس می باشد.بنابراین، بعد از ثابت شدن رسالت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) ایمان به آن حضرت و ایمان به همه آیاتی که بر او نازل شده و همه احکام و قوانینی که از طرف خدای متعال آورده است ضرورت دارد.اما ایمان آوردن به هر پیامبر و کتاب آسمانی او مستلزم ضرورت عمل بر طبق شریعت وی نیست چنان که مسلمانان، ایمان به همه پیامبران عظام (علیهم السّلام) و به همه کتب آسمانی دارند ولی نمی توانند و نباید به شرایع پیشین، عمل کنند و وظیفه عملی هر امتی عمل کردن به دستورات پیامبر همان امت است. پس ضرورت عمل کردن همه مردم به شریعت اسلام در صورتی ثابت می شود که رسالت پیامبر اسلام، اختصاص به قوم خاصی (مانند عرب) نداشته باشد و نیز پیامبر دیگری بعد از آن حضرت مبعوث نشده باشد که شریعت وی را نسخ کند. و به دیگر سخن: اسلام، دین جهانی و جاودانی باشد.
رسالت پیامبر
از این روی، لازم است این مساله را مورد بحث قرار دهیم که:آیا رسالت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) جهانی و جاودانی است، یا اختصاص به قوم معین یا زمان محدودی داشته است؟روشن است که چنین مساله ای را نمی توان با روش عقلی خالص، مورد بررسی قرار داد بلکه باید از روش تحقیق در علوم نقلی و تاریخی، بهره گرفت یعنی باید به اسناد و مدارک معتبر، مراجعه کرد. و کسی که حقانیت قرآن کریم و نبوت و عصمت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) را احراز کرده باشد برای وی هیچ مدرکی معتبرتر از کتاب و سنت نخواهد بود.جهانی بودن دین اسلام و عدم اختصاص آن به قوم یا منطقه خاصی، از ضروریات این آیین الهی است و حتی کسانی هم که ایمان به آن ندارند می دانند که دعوت اسلام، همگانی بوده و محدود به منطقه جغرافیایی خاصی نبوده است.افزون بر این، شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) به سران کشورهای مانند قیصر روم و پادشاه ایران و فرمانروایان مصر و حبشه و شامات و نیز به رؤسای قبائل مختلف عرب و... نامه نوشتند و پیک ویژه به سوی آنان گسیل داشتند و همگان را دعوت به پذیرفتن این دین مقدس کرده از پیامدهای وخیم کفر و استنکاف از پذیرفتن اسلام، بر حذر داشتند. (نامه های پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) در کتاب های معتبر تاریخی، ضبط شده و مجموعه آنها به صورت کتاب مستقلی به نام «مکاتیب الرسول» گردآوری شده است) و اگر دین اسلام، جهانی نبود چنین دعوت عمومی انجام نمی گرفت و سایر اقوام و امت ها هم عذری برای عدم پذیرش می داشتند.بنابراین نمی توان بین ایمان به حقانیت اسلام و ضرورت عمل بر طبق این شریعت الهی، تفکیکی قائل شد و در نتیجه، کسانی را از موظف بودن به پیروی عملی از این آیین الهی، مستثنی دانست.
دلایل قرآنی
همان گونه که اشاره شد بهترین دلیل و معتبرترین مدرک برای اثبات این گونه مطالب، قرآن کریم است و کسی که یک مرور اجمالی بر این کتاب الهی بکند با کمال روشنی درخواهد یافت که دعوت آن، عمومی و همگانی است و اختصاص به قوم و اهل نژاد و زبان معینی ندارد.از جمله، در آیات زیادی همه مردم را به عنوان «یا ایها الناس» و «یا بنی آدم» مورد خطاب، قرار داده و هدایت خود را شامل همه انسان ها (الناس و العالمین ) دانسته است. و همچنین در آیات فراوانی رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) را برای همه مردم (الناس و العالمین ) ثابت کرده، و در آیه ای شمول دعوت وی را نسبت به هر کسی که از آن، مطلع شود مورد تاکید قرار داده است. و از سوی دیگر، پیروان سایر ادیان را به عنوان «اهل کتاب» مورد خطاب و عتاب قرار داده و رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) را در مورد آنان تثبیت فرموده، و اساسا هدف از نزول قرآن کریم بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) را پیروزی اسلام بر سایر ادیان، شمرده است. با توجه به این آیات، جای هیچ گونه شک و شبهه ای درباره همگانی بودن دعوت قرآن کریم و جهانی بودن دین مقدس اسلام، باقی نمی ماند.
جاودانی بودن اسلام
...
wikifeqh: فطرت انسانی است، با تأمل در آن می فهمیم که احکام و عقاید آن فراتر از مکان و زمان است و دینی است ابدی.
اسلام، دینی جاودانه و همیشگی برای همه انسان هاست.... واوحی الی هـذا القرءان لانذرکم به ومن بلغ..(...بگو خدا میان من و شما گواه است و این قرآن به من وحی شده تا به وسیله آن شما و هر کس را (که این پیام به او) برسد هشدار دهم...) ( «من بلغ» اطلاق دارد و شامل هر کسی در هر زمان می شود که با ماندگاری تلازم دارد.)«جمله: ((لا نذرکم به و من بلغ)) شاهد بر ابدی و جهانی بودن رسالت پیامبر اسلام (ص ) می باشد.از ظاهر ((لانذرکم به و من بلغ)) گرچه برمی آید که خطابش به مشرکین مکه و یا عموم قریش و یا جمیع عرب است، الا اینکه مقابله بین ((کم)) و بین ((من بلغ)) البته با حفظ این جهت که مراد از (( من بلغ )) کسانی باشند که مطالب را از خود پیغمبر نشنیده اند، چه معاصرین و چه مردمی که بعد از عصر آنجناب به وجود می آیند دلالت دارد بر اینکه مقصود از ضمیر خطاب ((کم)) در جمله ((لانذرکم به)) کسانی هستند که پیغمبر اکرم ایشان را پیش از نزول آیه یا مقارن یا پس از نزول انذار می فرمود.پس اینکه فرمود: ((و اوحی الی هذا القرآن لانذرکم به و من بلغ)) بر این هم دلالت دارد که رسالت آن حضرت عمومی و قرآنش ابدی و جهانی است، و از نظر دعوت به اسلام، هیچ فرقی بین کسانی که قرآن را از خود او می شنوند و بین کسانی که از غیر او می شنوند نیست..»
مطابق فطرت
فاقم وجهک للدین حنیفـا فطرت الله التی فطر الناس علیها لا تبدیل لخلق الله ذلک الدین القیم..(پس روی خود را با گرایش تمام به حق به سوی این دین کن با همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است آفرینش خدای تغییرپذیر نیست این است همان دین پایدار ولی بیشتر مردم نمی دانند.) «قیم» به معنای پایدار و ثابت است. «و «حنیف» از ماده «حنف» (بر وزن کنف)، به معنی تمایل از باطل به سوی حق و از کجی به راستی است، به عکس «جنف» (بر همین وزن) به معنی تمایل از راستی به گمراهی است.بنابراین، «دین حنیف» یعنی دینی که از تمام کجی ها و از انحرافات و خرافات و گمراهی ها، به سوی راستی و درستی متمایل شده است.مجموع این جمله، چنین معنی می دهد: توجه خود را دائماً به سوی آئینی داشته باش که از هرگونه اعوجاج و کجی، خالی است، همان آئین اسلام و همان آئین پاک و خالص خدا.» فاقم وجهک للدین القیم من قبل ان یاتی یوم لا مرد له من الله یومئذ یصدعون (پس به سوی این دین پایدار روی بیاور پیش از آنکه روزی از جانب خدا فرا رسد که برگشت ناپذیر باشد و در آن روز (مردم) دسته دسته می شوند.)
دین قیمه
رسول من الله یتلوا صحفـا مطهره• فیها کتب قیمه• وما امروا الا لیعبدوا الله مخلصین له الدین حنفاء ویقیموا الصلوة ویؤتوا الزکوة وذلک دین القیمة (فرستاده ای از جانب خدا که آنان
...
اسلام، دینی جاودانه و همیشگی برای همه انسان هاست.... واوحی الی هـذا القرءان لانذرکم به ومن بلغ..(...بگو خدا میان من و شما گواه است و این قرآن به من وحی شده تا به وسیله آن شما و هر کس را (که این پیام به او) برسد هشدار دهم...) ( «من بلغ» اطلاق دارد و شامل هر کسی در هر زمان می شود که با ماندگاری تلازم دارد.)«جمله: ((لا نذرکم به و من بلغ)) شاهد بر ابدی و جهانی بودن رسالت پیامبر اسلام (ص ) می باشد.از ظاهر ((لانذرکم به و من بلغ)) گرچه برمی آید که خطابش به مشرکین مکه و یا عموم قریش و یا جمیع عرب است، الا اینکه مقابله بین ((کم)) و بین ((من بلغ)) البته با حفظ این جهت که مراد از (( من بلغ )) کسانی باشند که مطالب را از خود پیغمبر نشنیده اند، چه معاصرین و چه مردمی که بعد از عصر آنجناب به وجود می آیند دلالت دارد بر اینکه مقصود از ضمیر خطاب ((کم)) در جمله ((لانذرکم به)) کسانی هستند که پیغمبر اکرم ایشان را پیش از نزول آیه یا مقارن یا پس از نزول انذار می فرمود.پس اینکه فرمود: ((و اوحی الی هذا القرآن لانذرکم به و من بلغ)) بر این هم دلالت دارد که رسالت آن حضرت عمومی و قرآنش ابدی و جهانی است، و از نظر دعوت به اسلام، هیچ فرقی بین کسانی که قرآن را از خود او می شنوند و بین کسانی که از غیر او می شنوند نیست..»
مطابق فطرت
فاقم وجهک للدین حنیفـا فطرت الله التی فطر الناس علیها لا تبدیل لخلق الله ذلک الدین القیم..(پس روی خود را با گرایش تمام به حق به سوی این دین کن با همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است آفرینش خدای تغییرپذیر نیست این است همان دین پایدار ولی بیشتر مردم نمی دانند.) «قیم» به معنای پایدار و ثابت است. «و «حنیف» از ماده «حنف» (بر وزن کنف)، به معنی تمایل از باطل به سوی حق و از کجی به راستی است، به عکس «جنف» (بر همین وزن) به معنی تمایل از راستی به گمراهی است.بنابراین، «دین حنیف» یعنی دینی که از تمام کجی ها و از انحرافات و خرافات و گمراهی ها، به سوی راستی و درستی متمایل شده است.مجموع این جمله، چنین معنی می دهد: توجه خود را دائماً به سوی آئینی داشته باش که از هرگونه اعوجاج و کجی، خالی است، همان آئین اسلام و همان آئین پاک و خالص خدا.» فاقم وجهک للدین القیم من قبل ان یاتی یوم لا مرد له من الله یومئذ یصدعون (پس به سوی این دین پایدار روی بیاور پیش از آنکه روزی از جانب خدا فرا رسد که برگشت ناپذیر باشد و در آن روز (مردم) دسته دسته می شوند.)
دین قیمه
رسول من الله یتلوا صحفـا مطهره• فیها کتب قیمه• وما امروا الا لیعبدوا الله مخلصین له الدین حنفاء ویقیموا الصلوة ویؤتوا الزکوة وذلک دین القیمة (فرستاده ای از جانب خدا که آنان
...
wikifeqh: جاودانگی_اسلام_(قرآن)