قصد کردن

تامل , تصمیم , محاولة

( مصدر ) آهنگ بچیزی کردن : و هر جوق قصد شهری کردند . یا قصد کردن کسی را ( جان کسی را ) . سوئ قصد برای کشتن وی : عین الملک را آنجا قصد کردند تا گذشته شد .

قصد کردن. [ ق َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) آهنگ کردن. عزم کردن :
نکنم برتو جفا ور تو جفا قصد کنی
نگذارم که کسی قصد جفای تو کند.من از منزل دور قصد تو کردم
چو قصد عراقی کند قیروانی.به فر دولت او هرکه قصد سندان کرد
به زیر دندان چون موم یافت سندان را.امسال قصد خدمت آن کعبه میکنم
کاین آرزو ز من دل امّیدوار کرد.توئی آن مرغ کآتش آوردی
خودبه خود قصد سوختن کردی.گهی قصد نبید خام کردی
گهی از گریه می در جام کردی.رجوع به قصد شود.
|| اراده خون کسی کردن. ( آنندراج ). آهنگ قتل کسی کردن. قصد جان کسی را کردن :
دردمندان بلا زهر هلاهل دارند
قصد این قوم خطا باشد هان تا نکنی.قصد جان است طمع درلب جانان کردن
تو مرا بین که در این کار به جان میکوشم.