فرود امدن

انزل , شاطی , مقعد
ارض , ضوء

( فرود آمدن ) ( مصدر ) ۱ - نزول کردن پایین آمدن ۲ - پیاده شدن ( از اسب و مانند آن )

( فرود آمدن ) ( ~ . مَ دَ ) (مص ل . ) پایین آمدن .

( فرودآمدن ) فرودآمدن. [ ف ُ م َ دَ ] ( مص مرکب ) بزیر آمدن از بالایی. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
چو گشتاسپ را داد لهراسب تخت
فرودآمد از تخت و بربست رخت.همی برشد ابر و فرودآمد آب
همی گشت گرد سپهر آفتاب.فرودآمد از تخت و شد پیش اوی
به گوهر بیاراسته روی و موی.چو سالار از اینگونه نامه بخواند
فرودآمد از تخت و خیره بماند.وآن قطره باران که فرودآید ازشاخ
بر تازه بنفشه ، نه به تعجیل ، به ادرار.پر فایده و نعمت چون ابر به نوروز
کز کوه فرودآید چون مشک مقطر.هدهد فرودآمد و آن نامه بر سینه وی بنهاد. ( قصص الانبیاء ).
عیسی از چرخ فرودآید و ادریس ز خلد
کاین دو را زله ز خوان پایه طه بینند.فرودآمد ز تخت خویش غمناک
به سر بر خاک و سر هم بر سر خاک.ژاله بر لاله فرودآمده هنگام سحر
راست چون عارض گلگون عرق کرده یار. || خراب شدن. بزیر آمدن. از هم ریختن و ویران شدن. ( یادداشت بخطمؤلف ) :
دیوار و دریواس فروگشته تر آمد
بیم است که یکباره فرودآید دیوار.گفتند: خاتون به خانه فرودآمد. گفت : کاش خانه بر خاتون فرودآمدی. ( عبید زاکانی ).
|| پیاده شدن. ( یادداشت به خط مؤلف ). مقابل برنشستن : گفت اگر فرودنمی آیی سر فرودآر تا گرد و خاک از سر و رویت پاک کنم و بشویم. ( ترجمه تفسیر طبری ).
همی گوش من بشنود بانگ دور
فرودآی و بنگر تو بازوی زور.به نخچیر کردن فرودآمدند
از آن تشنگی سوی رود آمدند.فرودآمد از باره آن نامدار
بسی آفرین خواند بر شهریار.ز بعد آنکه سفر کرد چون فرودآید
به لطف روح فزاید ز طعم همچو شکر.رسول آواز داد که منادی کنند تا قوم فرودآیند. ( قصص الانبیاء ). چون سلطان فرودآمد آن پسرک را پیش خواند. ( نوروزنامه ). سوار را نشان داد که چه وقت فرودآمد و برنشست. ( مجمل التواریخ و القصص ). فرودآمد و پیش سلطان شد. ( چهارمقاله ).
بر این ابلق که آمد شد گزیند