نمونۀ کانی که رنگ و کیفیت درونی عالی داشته باشد و بتوان به دلیل زیبایی و مقاومت کافی از آن برای مصارف زینتی استفاده کرد
گوهرسنگ
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
گوهرسنگ (انگلیسی: Gemstone)که گوهر، سنگ قیمتی و سنگ نیمه قیمتی نیز نامیده می شود، تکه ای بلور معدنی برش خورده است که از آن به عنوان جواهر یا زیورآلات استفاده می شود. گوهرسنگ ها نمایانگر ثروت و تشخص بوده و فرمانروایان گذشته از نگین هایی که از این کانیها جواهر ساخته شده بود استفاده می کردند. استفاده از زیورهایی چون صدفها و سنگهای زیبا و رنگین از سوی زنان نیز جدا از باورها جادویی و پزشکی که داشتند سبب برانگیختن تحسین و جلب توجه مردان می شد.
الماس
اپال
در کوهی
زبرجد هندی (توپاز)
زمرد
سنگ ماه (حجرالقمر)
شبق (شب، شبه) و JET
طلای کاذب
عقیق
عقیق سلیمانی (سنگ باباغوری)
فیروزه
کهربا
لاجورد
لعل (نارسنگ، حجر سیلان)
مرمر سبز (مالاکیت)
مروارید
یاقوت
یاقوت کبود
یشم
تاریخ استفاده از زیورها و سنگ های گران بها به اندازه تاریخ پیدایش بشر است و پیشینه ای هفت هزار ساله دارد.در زمان های دیرین و بسیار پیش از آنکه بشر وسائلی آماده کند یا مهارتی به دست آورد که بتواند سنگ های سخت را تراش داده و حک کند، سنگ های گرانمایه افزون بر ارزش مادی بیشتر جنبه سحر و جادو داشته و به عنوان طلسم برای دارندگان شان به شمار می رفته و به علت برخی باورها و اندیشه های راز آلود که نسبت به تأثیرات نهفته سنگ های رنگین داشتند، آن ها را ستایش کرده و به کار می بردند.
باور بر این بوده که دارندگان طلسم می توانستند شیاطین، بیماری ها و دیگر رویدادهای ناخوشایند از خود دور کرده و فرشتگان آن ها را حمایت کرده و از تندرستی و خوشبختی برخوردار خواهند ساخت. از جمله این باورها این بود که عقیق انسان را در برابر گزیدن رتیل و برق زدگی نگه می دارد، یشم سبز می توانست باران بباراند و هر کس سنگ لاجوردی با خود داشت از حمله و نیش مار و افعی مصون می ماند.
تا آغاز قرن نوزدهم همچنان باور بر این بود که سنگ های قیمتی به عنوان شفا دهنده بیماریها و ناراحتی های جسمی کارساز هستند. گاهی وجود نگین یا تکه ای از سنگ گوهر در اتاق یا نزدیک بیمار برای القا باور به شفا برای بیمار کافی بود یا برای برطرف کردن درد بیمار آن را بر روی قسمت ناراحت بدن می گذاشتند و برای اطمینان بیشتر از شفا، نگین یا تکه سنگ جواهر را به پودر کرده و به بیمار می خوراندند.اطلاعات لازم برای شناسایی اینکه چه جواهری کدام بیماری را معالجه می کند در کتابهای آن زمان وجود دارد. مسلم است که موفقیت در معالجه برخی بیماری های آسان و زودگذر بعلت پودر جواهر خورانده شده نبود. بلکه دلیل اصلی تأثیر تلقین این فکر به شخص بیمار بوده است ولی در صورتی که بیمار شفا پیدا نمی کرد دلیل آن را ارزش کم یا ناخالص بودن پودر جواهر به کار برده شده می پنداشتند.امروزه حتی در کشور پیشرفته ژاپن نوعی از این گونه خرافات به شکل قرص های کلسیم ساخته شده از مروارید پودر شده نمودار است و دارای کاربردهای پزشکی است.در نتیجه باور انسان ها به رابطه فرا طبیعی بین سنگ های جواهر و جهان ناشناخته آن ها را مثلاً به ستارگان ربط داده و هر جواهر را به یک ستاره از مجموعه ستارگان زودیاک نسبت داده، برای هر ماه ستاره ای و جواهری مشخص را معین کرده بودند.
الماس
اپال
در کوهی
زبرجد هندی (توپاز)
زمرد
سنگ ماه (حجرالقمر)
شبق (شب، شبه) و JET
طلای کاذب
عقیق
عقیق سلیمانی (سنگ باباغوری)
فیروزه
کهربا
لاجورد
لعل (نارسنگ، حجر سیلان)
مرمر سبز (مالاکیت)
مروارید
یاقوت
یاقوت کبود
یشم
تاریخ استفاده از زیورها و سنگ های گران بها به اندازه تاریخ پیدایش بشر است و پیشینه ای هفت هزار ساله دارد.در زمان های دیرین و بسیار پیش از آنکه بشر وسائلی آماده کند یا مهارتی به دست آورد که بتواند سنگ های سخت را تراش داده و حک کند، سنگ های گرانمایه افزون بر ارزش مادی بیشتر جنبه سحر و جادو داشته و به عنوان طلسم برای دارندگان شان به شمار می رفته و به علت برخی باورها و اندیشه های راز آلود که نسبت به تأثیرات نهفته سنگ های رنگین داشتند، آن ها را ستایش کرده و به کار می بردند.
باور بر این بوده که دارندگان طلسم می توانستند شیاطین، بیماری ها و دیگر رویدادهای ناخوشایند از خود دور کرده و فرشتگان آن ها را حمایت کرده و از تندرستی و خوشبختی برخوردار خواهند ساخت. از جمله این باورها این بود که عقیق انسان را در برابر گزیدن رتیل و برق زدگی نگه می دارد، یشم سبز می توانست باران بباراند و هر کس سنگ لاجوردی با خود داشت از حمله و نیش مار و افعی مصون می ماند.
تا آغاز قرن نوزدهم همچنان باور بر این بود که سنگ های قیمتی به عنوان شفا دهنده بیماریها و ناراحتی های جسمی کارساز هستند. گاهی وجود نگین یا تکه ای از سنگ گوهر در اتاق یا نزدیک بیمار برای القا باور به شفا برای بیمار کافی بود یا برای برطرف کردن درد بیمار آن را بر روی قسمت ناراحت بدن می گذاشتند و برای اطمینان بیشتر از شفا، نگین یا تکه سنگ جواهر را به پودر کرده و به بیمار می خوراندند.اطلاعات لازم برای شناسایی اینکه چه جواهری کدام بیماری را معالجه می کند در کتابهای آن زمان وجود دارد. مسلم است که موفقیت در معالجه برخی بیماری های آسان و زودگذر بعلت پودر جواهر خورانده شده نبود. بلکه دلیل اصلی تأثیر تلقین این فکر به شخص بیمار بوده است ولی در صورتی که بیمار شفا پیدا نمی کرد دلیل آن را ارزش کم یا ناخالص بودن پودر جواهر به کار برده شده می پنداشتند.امروزه حتی در کشور پیشرفته ژاپن نوعی از این گونه خرافات به شکل قرص های کلسیم ساخته شده از مروارید پودر شده نمودار است و دارای کاربردهای پزشکی است.در نتیجه باور انسان ها به رابطه فرا طبیعی بین سنگ های جواهر و جهان ناشناخته آن ها را مثلاً به ستارگان ربط داده و هر جواهر را به یک ستاره از مجموعه ستارگان زودیاک نسبت داده، برای هر ماه ستاره ای و جواهری مشخص را معین کرده بودند.
wiki: گوهرسنگ
فرهنگستان زبان و ادب
{gemstone} [زمین شناسی] نمونۀ کانی که رنگ و کیفیت درونی عالی داشته باشد و بتوان به دلیل زیبایی و مقاومت کافی از آن برای مصارف زینتی استفاده کرد
کلمات دیگر: