( آغول ) ( اسم ) نگریستن بگوش. چشم از روی غضب چشم آغول چشم غله.
آغل زاغه
باید و .... پسر طرغای و نواده هلاکو که بر بغداد و عراق حکومت داشت .
آغل زاغه
باید و .... پسر طرغای و نواده هلاکو که بر بغداد و عراق حکومت داشت .
اغول . [ ] (اِخ ) بایدو.... پسر طرغای و نواده ٔ هلاکو که بر بغداد و عراق حکومت داشت و بمخالفت با گیخاتو قیام کرد و سرانجام لشکریان گیخاتو را شکست داد و خود او فراری و کشته شد. (از تاریخ مغول عباس اقبال ص 251).
اغول . [ اَ ] (اِمص )بگوشه ٔ چشم نگریستن . (انجمن آرای ناصری ). از روی خشم و غضب بگوشه ٔ چشم نگریستن باشد. (آنندراج ). از روی خشم و قهر بگوشه ٔ چشم نگریستن باشد. (برهان ). نگریستن از روی خشم و قهر بگوشه ٔ چشم . آغول . (ناظم الاطباء). و رجوع شود به آغول و آغیل و چشم آغول و چشم آغیل .
اغول . [ اَ وَ ] (ع ص ) عیش اغول ؛ زندگانی باناز ونعم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). زندگانی آسان و فراخ . (از اقرب الموارد). یقال : هو فی عیش اغول ؛ او در عیشی فراخ است . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). || ختنه ناکرده . ج ، غول . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ).