هلال قاینی. [ هَِ ل ِ ی ِ ] ( اِخ ) از فصحای زمان خود بوده و به خواجه هلال شهرت نموده. این چند بیت از اوست :
زآن باده صافی کهن گشته بنوشید
آن باده که ماننده جان باشد در تن
آن باده که چون نوشی در تن رود از لطف
چونانکه در انگشت رود آتش روشن.
زآن باده صافی کهن گشته بنوشید
آن باده که ماننده جان باشد در تن
آن باده که چون نوشی در تن رود از لطف
چونانکه در انگشت رود آتش روشن.
( از مجمعالفصحاء چ سنگی تهران ج 1 ص 655 ).
و رجوع به لباب چ لیدن ج 2 ص 65 شود.