مشکچه . [ م َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) مشکیچه . مشکوله . (فرهنگ رشیدی ). مشک کوچک . رجوع به مشکوله شود.
مشکچه
لغت نامه دهخدا
مشکچه . [ م ُ / م ِ چ َ / چ ِ ] (اِ) گلی است که نسترن نیز گویند. (فرهنگ رشیدی ). از دسته ٔ گل سرخهای اصلی که دارای ساقه های طویل و خاردار است . (از گیاه شناسی گل گلاب چ 3 ص 258).
مشکچه. [ م َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) مشکیچه. مشکوله. ( فرهنگ رشیدی ). مشک کوچک. رجوع به مشکوله شود.
مشکچه. [ م ُ / م ِ چ َ / چ ِ ] ( اِ ) گلی است که نسترن نیز گویند. ( فرهنگ رشیدی ). از دسته گل سرخهای اصلی که دارای ساقه های طویل و خاردار است. ( از گیاه شناسی گل گلاب چ 3 ص 258 ).
مشکچه. [ م ُ / م ِ چ َ / چ ِ ] ( اِ ) گلی است که نسترن نیز گویند. ( فرهنگ رشیدی ). از دسته گل سرخهای اصلی که دارای ساقه های طویل و خاردار است. ( از گیاه شناسی گل گلاب چ 3 ص 258 ).
فرهنگ عمید
نوعی گل سرخ خوش بو که بیشتر در دامنۀ کوه ها می روید.
کلمات دیگر: