بی سخن

بی گفتگو بی شک بی شبهه .

بی سخن. [ س ُ خ َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) ( از: بی + سخن ) گنگ. || خاموش. ساکت. ( ناظم الاطباء ). || غیرناطق :
این رستنی است ناروان هر سو
و آن بی سخن است وین سوم گویا. || کلمه تأکید. حتماً. یقیناً. ( ازلغت محلی شوشتری نسخه خطی ). کنایه از بی شک و بی شبهه باشد. ( از رشیدی ) ( برهان ). بی شایبه. ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). بی گفتگو. بدون چون و چرا. بلاریب. بی گمان. رجوع به سخن شود :
طاعن و بدگوی اندر سخنش بی سخنند
ورچه باشد سخن طاعن و بدگوی ذمیم.قرعه بر هر کو زدند آن طعمه است
بی سخن شیر ژیان را لقمه است.گفت ای زن پیش این بت سجده کن
ورنه در آتش بسوزی بی سخن.

۱. بی گفتگو.
۲. بی شک وشبهه.