آنچه دارای هفت طاق باشد کنایه از فلک و جهان
هفت طاق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
هفت طاق. [ هََ ] ( ص مرکب ) آنچه دارای هفت طاق باشد. || کنایه از فلک و جهان :
این راه غولدار و پل هفت طاق را
تا چارسوی هشت جنان چون گذاشتی ؟
این راه غولدار و پل هفت طاق را
تا چارسوی هشت جنان چون گذاشتی ؟
خاقانی.
کلمات دیگر: