مظلمه

آنچه به ظلم وستم ازکسی گرفته شده باشد ، ظلم وستمی که به کسی شده، مظالم جمع
( اسم ) ۱ - ستمی که بر کسی و ارد شود . ۲ - آنچه بستم از کسی گیرند : بدعتهای قدیم از صحایف اعمال دیوانی حک کرده مالهای خطیر بتهمت مظلم. حقیر ترک می آرد . ۳ - شکایت از ظلم دادخواهی جمع : مظالم .
ماخوذ از تازی ظلم و ستم و جور و تعدی و ستمگری و بی مروتی و بی انصافی و زبردستی و گناه .

(مَ لَ مَ یا مِ ) [ ع .مظلمة ] (اِ. ) دادخواهی . ج . مظالم .

مظلمه. [ م َ ل ِ م َ ] ( از ع ، اِمص ) ظلم و ستم و جور و تعدی و ستمگری و بی مروتی و بی انصافی و زبردستی و گناه. ( ناظم الاطباء ). در تداول فارسی ، گناه حاصل از ظلم. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). به فارسی به معنی وبال مستعمل است . ( آنندراج ) :
ناگهان بجهد کند ترک همه
بر تو طفل از او بماند مظلمه.روا بود که چنین بی حساب دل ببری
مکن که مظلمه خلق را سزایی هست.شاه ترکان سخن مدعیان میشنود
شرمی از مظلمه خون سیاووشش باد.- مظلمه بردن ؛ تظلم کردن. دادخواهی کردن : یکی مظلمه پیش حجاج برد، التفات نکرد. ( گلستان ).
- || گناه و وبال ظلم به دوش کشیدن :
تو مظلمه مبر از خانه و ز گور مترس
که گور بی گنه و مظلمه بود گلشن.دیدی که چه کرد اشرف خر
او مظلمه برد و دیگری زر.

۱. ظلم و ستم.
۲. [قدیمی] آنچه به ظلم و ستم از کسی گرفته شده باشد.