غیه

داد، فریاد، غریو، غیو، قیه

غیه . [ ی َ / ی ِ ] (اِ) فریاد و صداو آواز بسیار بلند. (از برهان قاطع) (از آنندراج ). غیو. غو. (برهان قاطع). فریاد برای کمک و یاری و استعانت . (ناظم الاطباء). خروش . رجوع به غو و غیو شود.

غیة. [ غ َی ْی َ ] (ع اِ) تأنیث غَی ّ. رجوع به همین کلمه شود.
- وَلَدُ غَیَّة یا غیَّة ؛ پسر زنا. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ناپاکزاد. حرامزاده . ولدالزنا.

غیة. [ غی ی َ ] (ع اِ) رجوع به غَیَّة شود.

فریاد؛ بانگ و آواز بلند.
⟨ غیه برداشتن: (مصدر لازم) [قدیمی] =⟨ غیه کشیدن
⟨ غیه زدن: (مصدر لازم) [قدیمی] =⟨ غیه کشیدن
⟨ غیه ‌کشیدن: (مصدر لازم) بانگ برآوردن؛ فریاد بلند کشیدن.

۱فریاد کردن ۲گریه ی دسته جمعی