مترادف صلف : تکبر، خودپسندی، خودخواهی، لاف زن، لافی، متصلف
متضاد صلف : تواضع، غیرخواهی
صلف
مترادف صلف : تکبر، خودپسندی، خودخواهی، لاف زن، لافی، متصلف
متضاد صلف : تواضع، غیرخواهی
عربی به فارسی
گستاخ , بي ربط , جسور , مغرور , خود بين
مترادف و متضاد
۱. تکبر، خودپسندی، خودخواهی
۲. لافزن، لافی، متصلف ≠ تواضع، غیرخواهی
فرهنگ فارسی
( اسم ) خود پسندی تکبر .
خنور گردان
خنور گردان
فرهنگ معین
(صَ لَ ) [ ع . ] (اِمص . ) خودپسندی .
لغت نامه دهخدا
صلف. [ ص َ] ( ع اِ ) خاری است در میان خرمابن. ( منتهی الارب ).
صلف. [ ص َ ل ِ ] ( ع ص ) مرد لافی. ج ، صَلافی ، صُلَفاء، صَلِفین. ( منتهی الارب ).
صلف. [ ص َ ل َ ] ( ع مص ) لاف زدن. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) ( تاج المصادر بیهقی ). لاف. ( اسدی پاول هورن ) :
گل با دوهزار کبر و ناز و صلف است
زیرا که چو معشوقه خواجه خلف است.
گر آیند با جنگ من صف زده
بکوشند با من ز بهر صلف.
کز صلف کبر و از اصف کبر است.
مانده صلف و کبر که هر مردی و کاری.
زیر صلف کسی نرفته
جز آن خدای و آن مادر.
صلف. [ ص َ ل ِ ] ( ع ص ، اِ ) خنور گران. ( منتهی الارب ). || طعام بی مزه. ( منتهی الارب ) ( دهار ). || خنور که آب کم برد. ( منتهی الارب ).
- سحاب صلف ؛ ابر بسیاررعد کم باران. منه المثل : رب صلف تحت الراعدة.
|| کسی که تهدد کند و قیام بدان ننماید. || بخیل مالدار بی خیر و مادح خود. ( منتهی الارب ).
صلف. [ ص َ ل ِ ] ( ع ص ) مرد لافی. ج ، صَلافی ، صُلَفاء، صَلِفین. ( منتهی الارب ).
صلف. [ ص َ ل َ ] ( ع مص ) لاف زدن. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) ( تاج المصادر بیهقی ). لاف. ( اسدی پاول هورن ) :
گل با دوهزار کبر و ناز و صلف است
زیرا که چو معشوقه خواجه خلف است.
منوچهری.
فضل را دشوار آمدکه او با صلف و تکبر بودی. ( تاریخ بیهقی ).گر آیند با جنگ من صف زده
بکوشند با من ز بهر صلف.
مسعودسعد.
معنی از اشتقاق دور افتادکز صلف کبر و از اصف کبر است.
خاقانی.
بگرفته بفضل و بسخا ملک بدشمن مانده صلف و کبر که هر مردی و کاری.
رضی نیشابوری.
|| ( اِ ) مجازاً منت : زیر صلف کسی نرفته
جز آن خدای و آن مادر.
خاقانی.
در چنین معرکه اقتحام کنم و خود را در معرض صلف نهم. ( سندبادنامه ص 26 ). || ( مص ) بی مزه شدن طعام. || بی برکت شدن طعام. || بی بهره شدن از شوی. ( منتهی الارب ). جای ناگرفتن زن در دل شوهر. || ناباریدن ابر. ( تاج المصادر بیهقی ). || از حد خود درگذشتن در سخن. || سخن ناخوش گفتن. ( منتهی الارب ).صلف. [ ص َ ل ِ ] ( ع ص ، اِ ) خنور گران. ( منتهی الارب ). || طعام بی مزه. ( منتهی الارب ) ( دهار ). || خنور که آب کم برد. ( منتهی الارب ).
- سحاب صلف ؛ ابر بسیاررعد کم باران. منه المثل : رب صلف تحت الراعدة.
|| کسی که تهدد کند و قیام بدان ننماید. || بخیل مالدار بی خیر و مادح خود. ( منتهی الارب ).
صلف . [ ص َ ل َ ] (ع مص ) لاف زدن . (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (تاج المصادر بیهقی ). لاف . (اسدی پاول هورن ) :
گل با دوهزار کبر و ناز و صلف است
زیرا که چو معشوقه ٔ خواجه خلف است .
فضل را دشوار آمدکه او با صلف و تکبر بودی . (تاریخ بیهقی ).
گر آیند با جنگ من صف زده
بکوشند با من ز بهر صلف .
معنی از اشتقاق دور افتاد
کز صلف کبر و از اصف کبر است .
بگرفته بفضل و بسخا ملک بدشمن
مانده صلف و کبر که هر مردی و کاری .
|| (اِ) مجازاً منت :
زیر صلف کسی نرفته
جز آن خدای و آن مادر.
در چنین معرکه اقتحام کنم و خود را در معرض صلف نهم . (سندبادنامه ص 26). || (مص ) بی مزه شدن طعام . || بی برکت شدن طعام . || بی بهره شدن از شوی . (منتهی الارب ). جای ناگرفتن زن در دل شوهر. || ناباریدن ابر. (تاج المصادر بیهقی ). || از حد خود درگذشتن در سخن . || سخن ناخوش گفتن . (منتهی الارب ).
گل با دوهزار کبر و ناز و صلف است
زیرا که چو معشوقه ٔ خواجه خلف است .
منوچهری .
فضل را دشوار آمدکه او با صلف و تکبر بودی . (تاریخ بیهقی ).
گر آیند با جنگ من صف زده
بکوشند با من ز بهر صلف .
مسعودسعد.
معنی از اشتقاق دور افتاد
کز صلف کبر و از اصف کبر است .
خاقانی .
بگرفته بفضل و بسخا ملک بدشمن
مانده صلف و کبر که هر مردی و کاری .
رضی نیشابوری .
|| (اِ) مجازاً منت :
زیر صلف کسی نرفته
جز آن خدای و آن مادر.
خاقانی .
در چنین معرکه اقتحام کنم و خود را در معرض صلف نهم . (سندبادنامه ص 26). || (مص ) بی مزه شدن طعام . || بی برکت شدن طعام . || بی بهره شدن از شوی . (منتهی الارب ). جای ناگرفتن زن در دل شوهر. || ناباریدن ابر. (تاج المصادر بیهقی ). || از حد خود درگذشتن در سخن . || سخن ناخوش گفتن . (منتهی الارب ).
صلف . [ ص َ ل ِ ] (ع ص ، اِ) خنور گران . (منتهی الارب ). || طعام بی مزه . (منتهی الارب ) (دهار). || خنور که آب کم برد. (منتهی الارب ).
- سحاب صلف ؛ ابر بسیاررعد کم باران . منه المثل : رب صلف تحت الراعدة.
|| کسی که تهدد کند و قیام بدان ننماید. || بخیل مالدار بی خیر و مادح خود. (منتهی الارب ).
صلف . [ ص َ ل ِ ] (ع ص ) مرد لافی . ج ، صَلافی ، صُلَفاء، صَلِفین . (منتهی الارب ).
صلف . [ ص َ] (ع اِ) خاری است در میان خرمابن . (منتهی الارب ).
فرهنگ عمید
۱. گزاف گویی کردن، لاف زدن.
۲. گذشتن از حد خود در سخن گفتن و خودستایی.
۳. بی بهره شدن زن از شوهر.
۲. گذشتن از حد خود در سخن گفتن و خودستایی.
۳. بی بهره شدن زن از شوهر.
جدول کلمات
گزافه گویی, خودستایی
کلمات دیگر: