غمخانه

۱ - خانه ای که در آن غم فرمانروا باشد خانه غم ۲ - عزا خانه ماتم خانه ۳ - دل قلب .

غمخانه. [ غ َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) ماتم خانه و عزاخانه. خانه ای که در آن عزا برپا باشد. ( ناظم الاطباء ). خانه غم. آنجا که غم و اندوه باشد :
رخت جان بربند خاقانی از آنک
دل در غمخانه بگشاده ست باز.دوشم درآمد از در غمخانه نیم شب
شب روز عید کرد مرا ماه اسمرش.چون ماتم شوی را بسر برد
غمخانه به خانه پدر برد.تیرگی میجوشد از غمخانه افلاکها
شمعبزم خویش را در تحت صرصر سوختم.گرچه از زیر و زبر کردن غمخانه ما
سالها رفت همان گرد برون می آید. || مجازاً بمعنی دنیا :
روی در دیوار عزلت کن در همدم مزن
کاندرین غمخانه کس همدم نخواهی یافتن. || کنایه از دل است :
گرچه غمخانه ما را نه مجر ماند و نه بهو
هرچه آرایش طاق است زبر بگشایید.

۱. خانۀ غم ، جایی که در آن غم و غصه بسیار باشد ، غمکده ، ماتمکده .
۲. [مجاز] دنیا .
۳. [مجاز] دل پرغم.