فواره

تدفق , طائرة , نافورة , ینبوع

مونث فوار، بسیارجوشنده، چشمهای که آب از آن فوران کند، لوله وصل به منبع آب که آب از آن بهوابجهد
۱ - ( صفت ) مونث فوار بسیار جوشنده ۲ - ( اسم ) چشمه ای که آب آن فوران کند ۳ - لوله ای آهنین که به منبعی در محلی مرتفع متصل است و ازدهانه آن لوله آب فوران کند .
فئره

(فَ وّ رِ ) [ ع . فوارة ] ۱ - (ص . ) مؤنث فوار، بسیار جوشنده . ۲ - (اِ. ) چشمه ای که آب آن فوران کند. ۳ - لوله ای که آب از آن با فشار به بیرون می جهد.

( فوارة ) فوارة. [ ف َوْ وا رَ ] ( ع اِ ) چشمه آب. || مغاکچه برسوی ران اسب تا شکم که استخوانی نپوشد آنرا. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). بعضی گویند که صیغه مبالغه است از فور به معنی جوشیدن ، لیکن در عربی مستعمل نیست و از تصرف فارسیان مستعرب باشد. ( غیاث از سراج ). لوله ای آهنین که به منبعی در محلی مرتفع متصل است و از دهانه آن آب فوران کند. ( فرهنگ فارسی معین ) : اشک ندامت بر صفحات وجنات از فواره دیدگان روان کرد. ( سندبادنامه ). آب از یک فرسنگ از سر کوه رانده و به فواره برین سر بالا آورده. ( ابن بلخی ).
- امثال :
فواره چون بلند شود سرنگون شود ؛ به کنایت ، یعنی قدرت پایدار نیست. هر ترقی تنزلی به دنبال دارد.

---

فؤارة. [ ف ُ آ رَ ] ( ع اِ ) فئرة. ( منتهی الارب ). رجوع به فئرة شود.

---

فوارة. [ ف ُ رَ ] ( ع اِ ) سرجوش دیگ. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به فُوار شود.

لولۀ متصل به منبع آب که آب از آن به هوا می جهد.

آب نما)