فرمان بری

اطاعت فرمانبرداری .

فرمان بری. [ ف َ مام ْ ب َ ] ( حامص مرکب ) فرمان برداری. اطاعت. ( ناظم الاطباء ) :
که نپسندد او را به پیغمبری
سر اندرنیارد به فرمان بری.نبینم همی در سرش کهتری
نیابد کس او را به فرمان بری.گه رزم چون بزم پیش آوری
به فرمان بری ماند آن داوری.واجب است بر من فرمان بری. ( تاریخ بیهقی ).
کنون گر نگیری ره کهتری
نیایی بر شه به فرمان بری.چاکران تو همه فرماندهان عالم اند
ای همه فرماندهان پیش تو در فرمان بری.سپه چون پاسخ بانو شنیدند
به از فرمان بری کاری ندیدند.من آن توسنم کز ریاضتگری
رسیدم ز تندی به فرمان بری.وگر زلفم سر از فرمان بری تافت
هم از سر تافتن تأدیب آن یافت.رجوع به فرمان شود.

= فرمان برداری

{obedience} [روان شناسی] پیروی و اطاعت به ویژه وقتی در پاسخ به فرمان مستقیم صورت گیرد