طرف بربستن

( مصدر ) نفع یافتن سود بردن .
کنایه از نفع یافتن و چیزی حاصل کردن باشد از کسی وجائی .

طرف بربستن. [ طَ ب َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) طرف بستن. کنایه از نفع یافتن و چیزی حاصل کردن باشد از کسی و جائی. ( برهان ) ( آنندراج ) :
بغیر آنکه بشد دین و دانش از دستم
دگر بگو که ز مِهرت چه طرف بربستم.پیداست ازآن میان چه بربست کمر
تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست.چو شاخ بارور از باغ دهر اهل تمیز
بجز شکستگی خود چه طرف بربستند.عمر ار کنی همه صرف زو برنبندی طرف
کاری است سخت شگرف باری است سخت گران. || مقابل طرف شدن :
که پیش راه تو گیرد که طرف بربندد
چو بر سپاه مخالف روان کنی یکران.