جاز لاتین

جاز لاتین جزی است که ریتم های آمریکای لاتین را داشته باشد. گرچه موسیقی دان ها به طور مستمر پارامترهای آن را گسترش داده اند، اما به طور عمومی از واژهٔ جز لاتین این طور برداشت می شود که معنای خاص تری از صرفاً یک جز برگرفته شده از آمریکای لاتین داشته باشد.برخی از جزهای لاتین به طور معمول از ریتم هایی استفاده می کنند که این ریتم ها یا ریشه هایی در ریتم های آفریقایی دارد یا تأثیری آفریقایی را نشان می دهد. دو رده اصلی جاز لاتین عبارت است از:
در مقایسه با جز مستقیم به جلو، جز لاتین از ریتم های نوسانی (اسووینگ) بیشتری نسبت به ریتم های چرخشی (اسوانگ) برخوردارند. جاز لاتین اولیه به ندرت از بیت(موزیک) استفاده می کرده است، اما شکل های امروزی آن کلاو را با بیت(موزیک) ترکیب کرده است. سازهای کونگا، تیمبالز، گوایرو، بونجو درام و کلاو سازهای کوبه ای هستند که اغلب به جای درام به کار می روند.
موسیقی جاز لاتین، مانند بسیاری از انواع جاز، می تواند توسط گروه های بزرگ یا کوچک موسیقی نواخته شود. گروه های کوچک یا کومبو، اغلب از شکل بیپاپ ی که در دهه ۱۹۵۰ در آمریکا مشهور شد، استفاده می کنند، جایی که موسیقی دانان یک ملودی استاندارد می نوازند، بسیاری از آن ها یک سولوی بداهه می نوازند، و سپس همه ملودی را دوباره می نوازند. در گروه های جز لاتین سازهای کوبه ای اغلب در سولو بارز هستند.
می دونید، ما جاز رو با اثر لاتین می نوازیم، همینه. تیتو پوئنته