جارو مرکزی

جارو مرکزی نوعی دستگاه جارو برقی محسوب می شود که در انبار یا زیر زمین مناطق مسکونی یا تجاری یا اداری و صنعتی جاگذاری می شود و توسط کلیدها و پریزهای مربوطه در محل مورد نظر قابل استفاده است. این دستگاه ذرات خاک را از طریق لوله های نصب شده در داخل دیوار به یک کانتینر جمع آوری شده در یک فضا راه دور ارسال می کنند. جای این جارو معمولاً در زیرزمین، گاراژ یا موتور خانه است. این ابزار دارای ورودی هایی در سراسر ساختمان است که به شیلنگ های قدرت و سایر لوازم جانبی مرکزی متصل می شوند تا گرد و غبار، ذرات و آوارهای کوچک از اتاق های داخلی را از بین ببرند.نبو
اولین معرفی یک سیستم شبیه به جارو مرکزی در اواخر قرن ۱۹ بود. یک ماشین مجزا که از لوله های مس متصل شده به محفظه ملحقات، که معمولاً در زیرزمین قرار دارد و به چندین محل در یک ساختمان گسترش یافته است، در چندین خانهمی توانند به صورت همزمان استفاده شوند. این ابزار به دلیل هزینه زیاد مواد اولیه و قابلیت های ضعیف برای از بین بردن گرد و غبار، در آمریکا فروش موفقی نداشت.
در سال ۱۸۶۹، ایوس مکگافی، نخستین جاروبرقی قابل حمل یا «ماشین جارو» را اختراع کرد. جارو برقی قابل حمل محصول پدر و مادر به سیستم خلاء مدرن مرکزی است.
در دهه ۱۹۳۰، توسعه موتورهای الکتریکی کوچک و قدرتمند، محبوبیت و در دسترس بودن جاروبرقی قابل حمل را افزایش داد و مصرف کنندگان را بیشتر به سمت خرید جارو مرکزی کشاند.