عبدالغفار و فرزند سلطان مشهور بهبابه قِران هنرمند آواره و درویش افغانستان، در سال ۱۲۸۹ خورشیدی در گذر ده حسن ولسوالی تاشقرغان ولایت سمنگان به دنیا آمد.
آهنگ دخترک مزاری، با آواز ولی
آهنگ بیا بیا جانانه زودتر برآی از خانه، با آواز ولی
آهنگ شیر و شکر از دور می نمائی خنده کرده میایی، نقشت کشم بدیوار ظالم جان از کجائی، با آواز وحید قاسمی
آهنگ بشنو ناله فریاد من ناله بیداد من، با آواز نازیه اقبال، آوازخوان پاکستانی.
بابه قران از اوان کودکی به خواندن آهنگ های محلی آغاز نمود. در اوایل که شغل چوپانی داشت علاوه بر آواز خوانی توله می نواخت. در سن دوازده سالگی نزد مرحوم محمدحکیم تنبورنواز به نواختن دمبوره پرداخت. او پس از سال ها توانست پول ناچیز را جمع کند تا دمبوره ای برای خود خریداری کند. در ولسوالی تاشقرغان به جز بابه قران کسی دیگری نبود که در محافل خوشی آهنگ بسراید. مردم او را به این خاطر بابه قران می گفتند که او پس از ساعت ها آوازخوانی مبلغ یک قِران که با آن نیمِ یک قرص نان می شد بدست می آورد. زندگی او خیلی به زحمت پیش می رفت. پس از سال ها تجربه، او به سرودن شعر و آهنگ های جدید و دلنشین پرداخت. آهسته آهسته شهرت وی تا مزار شریف رسید. در مزار شریف مردم از کمپوز و شعرهای وی به مشاعره می پرداختند. شعرهای بابه قران را بنام شیر و شکر و آهنگ های او را به نام قطغنی یاد می کنند. بابه قران در سال های ۱۳۶۰ یک گروه هنری محلی را با شرکت بنگیجه زیربغلی نواز (دُهُلی که در زیر بغل سکت چپ گذاشته می شود) و نورمحمد غیچک نواز حکیم طنبوری، صمد توله چی، شریف زیربغلی نواز، غلام، بابه نور بنیاد گذاشت. رادیو تلویزیون افغانستان توانست در دوران واپسین عمر او چند پارچه دمبوره و آهنگ او را ثبت کند.
بابه قران در زمان حکومت طالبان حیات داشت ولی بینایی چشم هایش را ار دست داده بود. او در سال ۱۳۷۸ جهان فانی را وداع گفت و یکی از دوستان قدیمی اش معروف به زرگر او را به خاک سپارید. بعد از مدتی زرگر هم وفات نمود و مقبره اوگم می باشد. او در وقت مرد که موسیقی در افغانستان مرده بود به این خاطر مقبره تا حال پیدا نشده است.
او ازدواج نکرده و از او کدام اولاد باقی نمانده است. پس از اینکه طالبان از صحنهٔ سیاست خارج شدند و افغانستان دارای چندین شبکه تلویزیونی، رادیویی و سایر رسانه های گروهی شد، هنرمندان خارج از افغانستان آهنگ های بابه قران را با موسیقی مدرن سرودند که آهنگ های وی امروز در افغانستان، تاجیکستان و ایران بر سر زبان هاست.
آهنگ دخترک مزاری، با آواز ولی
آهنگ بیا بیا جانانه زودتر برآی از خانه، با آواز ولی
آهنگ شیر و شکر از دور می نمائی خنده کرده میایی، نقشت کشم بدیوار ظالم جان از کجائی، با آواز وحید قاسمی
آهنگ بشنو ناله فریاد من ناله بیداد من، با آواز نازیه اقبال، آوازخوان پاکستانی.
بابه قران از اوان کودکی به خواندن آهنگ های محلی آغاز نمود. در اوایل که شغل چوپانی داشت علاوه بر آواز خوانی توله می نواخت. در سن دوازده سالگی نزد مرحوم محمدحکیم تنبورنواز به نواختن دمبوره پرداخت. او پس از سال ها توانست پول ناچیز را جمع کند تا دمبوره ای برای خود خریداری کند. در ولسوالی تاشقرغان به جز بابه قران کسی دیگری نبود که در محافل خوشی آهنگ بسراید. مردم او را به این خاطر بابه قران می گفتند که او پس از ساعت ها آوازخوانی مبلغ یک قِران که با آن نیمِ یک قرص نان می شد بدست می آورد. زندگی او خیلی به زحمت پیش می رفت. پس از سال ها تجربه، او به سرودن شعر و آهنگ های جدید و دلنشین پرداخت. آهسته آهسته شهرت وی تا مزار شریف رسید. در مزار شریف مردم از کمپوز و شعرهای وی به مشاعره می پرداختند. شعرهای بابه قران را بنام شیر و شکر و آهنگ های او را به نام قطغنی یاد می کنند. بابه قران در سال های ۱۳۶۰ یک گروه هنری محلی را با شرکت بنگیجه زیربغلی نواز (دُهُلی که در زیر بغل سکت چپ گذاشته می شود) و نورمحمد غیچک نواز حکیم طنبوری، صمد توله چی، شریف زیربغلی نواز، غلام، بابه نور بنیاد گذاشت. رادیو تلویزیون افغانستان توانست در دوران واپسین عمر او چند پارچه دمبوره و آهنگ او را ثبت کند.
بابه قران در زمان حکومت طالبان حیات داشت ولی بینایی چشم هایش را ار دست داده بود. او در سال ۱۳۷۸ جهان فانی را وداع گفت و یکی از دوستان قدیمی اش معروف به زرگر او را به خاک سپارید. بعد از مدتی زرگر هم وفات نمود و مقبره اوگم می باشد. او در وقت مرد که موسیقی در افغانستان مرده بود به این خاطر مقبره تا حال پیدا نشده است.
او ازدواج نکرده و از او کدام اولاد باقی نمانده است. پس از اینکه طالبان از صحنهٔ سیاست خارج شدند و افغانستان دارای چندین شبکه تلویزیونی، رادیویی و سایر رسانه های گروهی شد، هنرمندان خارج از افغانستان آهنگ های بابه قران را با موسیقی مدرن سرودند که آهنگ های وی امروز در افغانستان، تاجیکستان و ایران بر سر زبان هاست.
wiki: بابه قران