بابکن چوگاسزیان

بابکن لِوُنی چوگاسزیان (ارمنی: Բաբկեն Լևոնի Չուգասզյան; انگلیسی: Babken Levoni Chʻugaszyan) ایران شناس، خاورشناس و لغت شناس اهل ایران-ارمنستان بود.
پیوندهای ادبی ارمنیان و ایرانیان از قرن پنجم تا هجدهم (۱۹۶۳)
پندنامه نوشیروان (۱۹۶۶)
گئورگ دبیر پالاتی (۱۹۹۴)
در جستجوی دستنوشته ها (۱۹۸۲)
در جهان دستنوشته ها (۱۹۸۵)
ایرانی تباران بنام ارمنستان
وی در ۱۸ مارس ۱۹۲۳ در تبریز متولد شد. دورهٔ ابتدایی را در مدرسه ارامنه هایکازیان-تاماریان، تبریز گذراند و دورهٔ متوسطه را در دبیرستان های ابن سینا، سعدی و فردوسی به پایان برد.
بابکن چوگاسزیان در سال ۱۹۴۶، همراه با خانوادهٔ خود به ارمنستان مهاجرت کرد. در همان سال وارد دانشگاه دولتی ایروان شد و رشتهٔ زبان و ادبیات ارمنی را در سال ۱۹۵۱ به پایان رسانید و دورهٔ نامزدی علوم را در فاصلهٔ سال های ۱۹۵۴–۱۹۵۷ در آکادمی علوم ارمنستان سپری کرد.
چوگاسزیان از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۹۴ قائم مقام ریاست ماتناداران ایروان بود و تا پایان عمر به عنوان پژوهشگر و عضو هیئت علمی در آنجا به کار و تحقیق پرداخت و آثار فراوانی از خود به جای نهاد، از آن جمله اند پیوندهای ادبی ارمنیان و ایرانیان از قرن پنجم تا هجدهم (۱۹۶۳)، پندنامه نوشیروان (۱۹۶۶) و گئورگ دبیر پالاتی (۱۹۹۴). کتاب اخیر شرح احوال و آثار یکی از پیشگامان علم خاورشناسی و ایران شناسی در ارمنستان است که در فاصلهٔ سال های ۱۷۳۷ تا ۱۸۱۳ می زیست.