تات های ایران (به تاتی: Irune Tâtun، ایرون تاتون) یا تات های جنوبی از اقوام ایرانی تبار هستند و به شکل پراکنده و نقطه ای در شمال ایران (از آذربایجان تا شمال خراسان) زندگی می کنند. بیشتر جمعیت تات های ایران در استان های مرکزی، قزوین، تهران، اردبیل، زنجان و خراسان شمالی یعنی شهرستان های دماوند، ایوانکی، برغان، طالقان، زرندیه، تاکستان و بوئین زهرا و شاهرود خلخال، رودبار، طارم، جاجرم و اسفراین و شهرستان آران و بیدگل استان اصفهان دیده می شوند.
اشتهارد و روستاها و دهستان های اطراف (پسوند اوا در زبان تاتی همان آباد است): شامل مرادتپه، صحت آباد، جعفرآباد، قزل حصار، رحمانیه، مهدی آباد، فرد آباد، مختارآباد، عبدالله آباد، کوشک اوا، مروت اوا، پلنگ اوا، اوپشته، گنگ، جارو، نکوجار، قرقرک و بوجعفر.
مردم تات ایران زرتشتی، یهودی و مسلمان هستند و به زبان تاتی ایران از گروه زبان های ایرانی شمال غربی و زبان تاتی قفقاز از گروه زبان های ایرانی جنوب غربی سخن می گویند. این زبان از خانواده زبان های تالشی و گیلکی و آذری باستان بوده که با زبان فارسی در آمیختگی بیشتری پیدا نموده. تات های ساکن قفقاز بنابر عقیده ای رایج خود را ایرانی می دانند.باکو پایتخت جمهوری آذربایجان تا یک قرن قبل تات بوده در نقشه قوم شناسی قفقاز چاپ لیون فرانسه که در سال ۱۸۷۷ چاپ کردیده به این مورد اشاره گردیده است ، قبل از این هم عباسقلی آقا قدسی ( باکیخانوف ) در کتاب خود بنام گلستان ارم که در عهد فتحعلی شاه به نگارش درآورده باکو و روستاهای اطرافش را تات زبان معرفی کرده است/>
تات های ایران، بیشترشان در شهرستان های تاکستان، بوئین زهرا، طارم، اشتهارد و در استان قزوین زندگی می کنند و این منطقه، بزرگترین منطقهٔ تات نشین ایران است از جمله شهرهای تات زبان سگزآباد، خوزنین، شال، اسفرورین، خیارج، دانسفهان است. بقیه نیز در استان های مرکزی (روستاهای وفس و گورچان و چهرقان و فرک)، خراسان شمالی، سمنان، زنجان، البرز، آذربایجان شرقی، اردبیل (بخش شاهرود) و همچنین در مناطق برغان، چندار، به سر می برند. عدهٔ زیادی از تات های ایران نیز به تهران (به ویژه مناطق شرق تهران مهاجرت کرده اند).
تات واژه ای است که ترک زبانان برای مردم ایرانی زبان و ایرانی تبار یک جانشین به کار برده اند.به گفته هونی (۱۹۵۷) فارسی زبانان را تات می نامیدند.
اشتهارد و روستاها و دهستان های اطراف (پسوند اوا در زبان تاتی همان آباد است): شامل مرادتپه، صحت آباد، جعفرآباد، قزل حصار، رحمانیه، مهدی آباد، فرد آباد، مختارآباد، عبدالله آباد، کوشک اوا، مروت اوا، پلنگ اوا، اوپشته، گنگ، جارو، نکوجار، قرقرک و بوجعفر.
مردم تات ایران زرتشتی، یهودی و مسلمان هستند و به زبان تاتی ایران از گروه زبان های ایرانی شمال غربی و زبان تاتی قفقاز از گروه زبان های ایرانی جنوب غربی سخن می گویند. این زبان از خانواده زبان های تالشی و گیلکی و آذری باستان بوده که با زبان فارسی در آمیختگی بیشتری پیدا نموده. تات های ساکن قفقاز بنابر عقیده ای رایج خود را ایرانی می دانند.باکو پایتخت جمهوری آذربایجان تا یک قرن قبل تات بوده در نقشه قوم شناسی قفقاز چاپ لیون فرانسه که در سال ۱۸۷۷ چاپ کردیده به این مورد اشاره گردیده است ، قبل از این هم عباسقلی آقا قدسی ( باکیخانوف ) در کتاب خود بنام گلستان ارم که در عهد فتحعلی شاه به نگارش درآورده باکو و روستاهای اطرافش را تات زبان معرفی کرده است/>
تات های ایران، بیشترشان در شهرستان های تاکستان، بوئین زهرا، طارم، اشتهارد و در استان قزوین زندگی می کنند و این منطقه، بزرگترین منطقهٔ تات نشین ایران است از جمله شهرهای تات زبان سگزآباد، خوزنین، شال، اسفرورین، خیارج، دانسفهان است. بقیه نیز در استان های مرکزی (روستاهای وفس و گورچان و چهرقان و فرک)، خراسان شمالی، سمنان، زنجان، البرز، آذربایجان شرقی، اردبیل (بخش شاهرود) و همچنین در مناطق برغان، چندار، به سر می برند. عدهٔ زیادی از تات های ایران نیز به تهران (به ویژه مناطق شرق تهران مهاجرت کرده اند).
تات واژه ای است که ترک زبانان برای مردم ایرانی زبان و ایرانی تبار یک جانشین به کار برده اند.به گفته هونی (۱۹۵۷) فارسی زبانان را تات می نامیدند.
wiki: تات های ایران