نمری

نمری . [ ن َ م َ ] (اِخ ) منصوربن سلمةبن عبدالعزیز یا زبرقان بن سلمةبن شریک ، نمری القبیلة جزری الاصل بغدادی الاقامة، مکنی به ابوالقاسم یا ابوسلمة. از مشاهیر شاعران اوایل عهد بنی عباس و از مدیحه گویان هارون الرشید و اشراف دولت اوست . در سال 210هَ . ق . وفات یافته است . (از ریحانة الادب ج 4 ص 233).و رجوع به هدیةالاحباب ص 259 و مجالس المؤمنین ص 229 وکنی و القاب قمی ص 220 و تاریخ بغداد ج 13 ص 65 شود.

نمری . [ ن َ م َ ] (اِخ ) حسین بن علی نمری بصری ، مکنی به ابوعبداﷲ. از شاعران و نحویون قرن چهارم هجری است . او راست : اسماء الفضة و الذهب . الخیل الملمع. مشکلات الحماسة یا معانی الحماسة. به سال 385 هَ . ق . درگذشت . (از ریحانة الادب ج 4 ص 233). و رجوع به روضات الجنات ص 238 و قاموس الاعلام ج 6 ص 4600 شود.