موضع بریدن خصیه
مخصی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مخصی . [ م َ صا ] (ع اِ) موضع بریدن خصیه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). محل بریدن خایه . (ناظم الاطباء).
مخصی . [م َ صی ی ] (ع ص ) خایه کشیده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). خایه کشیده و اخته . (ناظم الاطباء).
مخصی. [م َ صی ی ] ( ع ص ) خایه کشیده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). خایه کشیده و اخته. ( ناظم الاطباء ).
مخصی. [ م َ صا ] ( ع اِ ) موضع بریدن خصیه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). محل بریدن خایه. ( ناظم الاطباء ).
مخصی. [ م َ صا ] ( ع اِ ) موضع بریدن خصیه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). محل بریدن خایه. ( ناظم الاطباء ).
کلمات دیگر: