سوختنی

( صفت ) قابل سوختن لایق سوختن .

( ~ . ) (ص . ) قابل سوختن .

سوختنی. [ ت َ ] ( ص لیاقت ) آنچه لایق سوختن باشد. آنچه درخور سوختن باشد :
ای سوخته سوخته سوختنی
ای آتش دوزخ از تو افروختنی.خار کو مادر گلبرگ طری است
زآنکه آزار کند سوختنی است.- امثال :
دَرِ مسجد نه کندنی است نه سوختنی است .

قابل سوختن، درخور سوختن.