اِعتلا: بلند مرتبه شدن
اِعْلا: بلند مرتبه کردن
اعتلا به کسر اول و سکون دوم، فعل لازم و به معنای "بلند ( مرتبه ) شدن" است. مثال: اعتلای لوای دین:بلندشدن یا بالا رفتن پرچم دین". اما اِعلا، به کسر اول و سکون دوم، متعدی همان فعل و به معنای" بلندمرتبه کردن" است. بعضی از فضلا معتقدند که در بسیاری از جملات به جای اعتلا باید اعلا به کار برد مثلا به نظر ایشان باید گفت:" در راه اعتلای ایران بکوشیم. "این نظر درست نیست، زیرا علاوه بر اینکه امروز ه در فارسی اِعلا مهجور و نامستعمل است در نهایت چه فرق میکند که ما بگوییم:" در راه بلند مرتبه کردن ایران بکوشیم "یا بگوییم: در راه بلند شدن ایران بکوشیم"؟ بنابراین به نظر نمی آید که اعتلا در این گونه عبارتها غلط باشد و می توان آن را به کار برد.
( غلط ننویسیم ، ابوالحسن نجفی ، چاپ نهم ۱۳۷۸ ص ۲۹. )