اعتصاب غذا

اعتصاب غذا به عنوان یک روش از بیان خواسته و مقاومت بدون خشونت، به حالتی گفته می شود که فرد برای به دست آوردن خواستهٔ خود یا رسیدگی به حقی که پایمال شده، به طور داوطلبانه از خوردن و گاه آشامیدن پرهیز کند. اعتصاب غذا ممکن است همراه با تحصن و بست نشینی در مکانی خاص انجام شود یا توسط زندانیان در زندان انجام گیرد. برای مقابله با اعتصاب غذا در زندان، در مواردی خاص مسئولین زندان با توسل به زور به زندانیان غذا می خورانند. اعتصاب غذا بسیار خطرناک است و ممکن است موجب بروز بیماری های دائمی و درمان ناپذیر گشته و در نهایت به مرگ فرد منجر شود، بنابراین باید آخرین حربه ای باشد که فرد برای بیان نظرش یا تحقق خواسته اش از آن استفاده می کند.
اعتصاب غذای تَر
در اعتصاب غذای تر، اعتصاب کننده فقط آب و مایعات می نوشد، ولی از خوردن هرگونه غذا پرهیز می کند.
به عقیدهٔ برخی کارشناسان، با وجود نقش مثبت اینترنت و شبکه های اجتماعی در جلب حمایت اجتماعی، گاه این خطر نیز وجود دارد که «عادی» شدن موضوع اعتصاب غذا در فضای مجازی، آن را در سطح افکار عمومی به امر پیش پا افتاده ای تنزل بدهد. به گفتهٔ این کارشناسان، اگر اعتصاب های غذا تکرار شود ولی صاحبان قدرت تحت فشار قرار نگیرند و ناچار به عقب نشینی نشوند، تأثیر این شکل مدنی اعتراض کم خواهد شد.
طرفداران اعتصاب غذا معتقدند فردی که دست به اعتصاب غذا زده با گرسنگی دادن به خود، «مرگ» و «رنج» را که امری بسیار شخصی است، همگانی می کند و رنج او منبع انرژی برای حمایت کنندگان و ناظران می شود. به گفتهٔ آنها، فرد اعتصاب کننده که اغلب صدایش به جایی نمی رسد، با بر سر دست گرفتن جان خود، قادر می شود پیامی را برساند و بر صاحبان قدرت، اثر بگذارد.
اعتصاب غذای مهاجرین کمپ بالیکپاپانبه تعداد 22 نفر از تاریخ 5/October/2018 تا 9/October/2018 به طول انجامید، خواسته اصلی آن ها آزادی زیرا به مدت چهار سال بدون کدام جرمی زندانی بودند.

[ویکی فقه] نخوردن غذا جهت اعتراض را اعتصاب غذا گویند. از آن در باب اطعمه و اشربه سخن رفته است.
اعتصاب غذا جایز است و نمی توان کسی را به خوردن غذا مجبور کرد، مگر نخوردن به حدّ ضرر شدید برسد یا شخص در معرض مرگ قرار گیرد. در این صورت، ادامۀ اعتصاب حرام و بر دیگران واجب است غذا در اختیار او قرار دهند و در صورت اصرار بر اعتصاب، او را به خوردن مجبور کنند.