اشکبار

باکی , سریع البکاء , رطب

اشک ریز، گریان، صفت چشم که همواره اشک بریزد، وکسی که پی درپی گریه کند ، اشکباری: اشک باریدن، اشک ریختن، گریستن
( اسم ) اشک ریز گریان .

اشکبار. [ اَ ] ( نف مرکب ) اشک ریز. گریان. اشکباران. اشک افشان :
من بچشم خویش دیدم کعبه را کز زخم سنگ
اشکبار از دست مشتی نابسامان آمده.عمر تو گم شد بخنده ترک بخنده
سود تو از چشم اشکبار چه خیزد.دام و دد دشت را بسویش
با من همه اشکبار بینند.چو از چشم گرینده اشکبار
بر آن خوابگه کرد لختی نثار.چون چنین دیدند ترسایانْش زار
میشدند اندر غم او اشکبار.میگریم و مرادم از این سیل اشکبار
تخم محبتی است که در دل بکارمت.بحیرتم چو در ابر سفید باران نیست
چه دجله هاست که در چشم اشکبار من است. || ( اِمص مرکب ) و صاحب آنندراج آرد: اشک ریختن. طغرا گفته :
تنش کرده از دولت اشکبار
مقامات پروانه را استوار.
یعنی به دولت اشک ریختن و امر بدین معنی.

۱. اشک ریز، گریان.
۲. ویژگی چشم که همواره اشک می ریزد.
۳. کسی که پی درپی گریه می کند.