نخبه گرایی

نخبه گرایی باور یا گرایشی است که بر طبق آن بعضی از افراد دارای ویژگی های سرآمدی معینی هستند و از تخصص یا مهارت های بالقوه ای چون : تبار مشخص، کیفیت یا ارزش ذاتی، هوش، ثروت، آموزش یا تجربه تخصصی بالا، یا دیگر صفات برخوردارند و بنابراین اثرگذاری یا اقتدارشان از دیگران بیشتر است؛ دیدگاه شان در موضوعی خاص باید از دیگران جدی تر گرفته شود، یا بهای بیشتری بدان داده شود؛ نظرات این افراد در کل با احتمال بیشتری به سود جامعه است؛ یا مهارت ها، تواناییها یا خرد خارق العاده شان آن ها را به طور خاص برای رهبری مناسب می سازند.
نخبه سالاری
طبقه اجتماعی
داروینیسم اجتماعی
در تعریفی دیگر از "ویلفردو پاره تو" نخبه کسی است که ذاتاً دارای امتیازات هوشی، جسمی و روانی است که او را بر دیگران برتری می بخشد.
واژهٔ نخبه گرایی ممکن است برای توصیف وضعیتی به کار رود که در آن قدرت در دستان شمار افراد محدودی متمرکز گردد. مخالفان نخبه گرایی، عبارتند از نخبه ستیزی، مساوات خواهی، عوام گرایی و فلسفه سیاسی پلورالیسم. نظریه نخبگی تحلیل علوم سیاسی یا جامعه شناسانه تأثیر نخبگان بر جامعه است: نظریه پردازان نخبگی پلورالیسم را ایده آلی اتوپیایی می دانند.