هم ایستایی

هم ایستایی یا هومئوستازی، توسط فیزیولوژیست ها به معنای حفظ شرایط پایدار و ثابت در محیط داخلی به کار برده می شود ویژگی یک سامانه است که محیط داخلی خود را تنظیم می کند و تمایل به حفظ وضعیت ثابت و پایدار دارد، از جمله حفظ ویژگی هایی مانند دما است. این حفظ پایداری می تواند در یک سیستم باز یا بسته باشد.اصولاً همهٔ اعضای بدن اعمالی انجام می دهند که به حفظ این شرایط ثابت کمک می کند. برای مثال، ریه ها اکسیژن مایع خارج سلولی را تأمین می کنند تا جایگزین اکسیژن مصرف شده توسط سلول ها شود، کلیه ها غلظت یون ها را ثابت نگاه می دارند و سیستم گوارش،مواد غذایی را تأمین می کند.
این ویژگی ابتدا توسط کلاود برنارد و سپس توسط والتر برادفورد در سال های ۱۹۲۶، ۱۹۲۹ و ۱۹۳۲ مورد دفاع قرار گرفت. این مفهوم بیشتر اشاره به یک ارگانیسم زنده دارد.
به تمایل جمعیت های مِندلی برای رسیدن به یک ترکیب ثابت ژنی هم ایستایی ژنی گویند.

هم ایستایی (زمین شناسی). هَم ایستایی (زمین شناسی)(isostasy)
هَم ایستایی
وضعیت تعادل گرانشیهمۀ بخش های پوستۀزمین. پوستۀ زمین هنگامی در شرایط هم ایستایی است که در عمقی معیّن، وزن و در نتیجه، فشار سنگ های بالای آن عمق، در همه جا یکسان باشد. بنا به این نظریه سنگ سپهر (لیتوسفر) روی سُست سپهر شناور است، درست همان طور که قطعه ای چوب روی آب شناور می شود. اگر ضخامت قطعۀ چوب زیاد باشد، در مقایسه با قطعه ای نازک، بیشتر در آب فرو می رود، همچنین اگر چوب متراکم تر و چگالی آن بالاتر باشد، در مقایسه با چوب سبک تر، بیشتر در آب فرو می رود. دربارۀ مکانیسم هم ایستایی دو نظریه مطرح است: فرضیۀ ائریو فرضیۀ پرات، که هر دو معتبرند. بنا به فرضیۀ ائری قطعات پوسته ای زمین چگالی برابر و ضخامتی نابرابر دارند؛ مانند قطعات یخ شناور در آب، که کوه های یخ مرتفع تر ریشه های عمیق تری دارند. بنا به فرضیۀ پرات قطعات پوسته ای زمین چگالی متفاوت دارند، در نتیجه عمق پوسته ممکن است در همه جا یکسان باشد. در عمل، هر دو مکانیسم در هم ایستایی دخیل اند.

هم ایستایی (زیست شناسی). هَم ایستایی (زیست شناسی)(homeostasis)
هَم ایستایی
حفظ یک محیط ثابت، به ویژه از نظر پها، تراکم نمک، دما، و میزان قندخون، در اطراف یاخته های زنده. شرایط پایدار برای عملکرد کارآمد واکنش های آنزیمی درون یاخته ها مهم است. در انسان، هم ایستایی خون را، که مایع همۀ بافت ها را فراهم می کند، اندام های متعدد ایجاد می کنند. کلیه ها تنظیم پها، اوره، و تراکم آب را به عهده دارند. شش ها تنظیم کنندۀ اکسیژن و دی اکسید کربن اند (← تنفس). دما را کبد و پوست تنظیم می کنند (← تنظیم_دما). میزان گلوکز خون را کبد و لوزالمعده تنظیم می کنند.