اکوتک (به انگلیسی: Ecotech) سبک معماری ای است که طراحی در این سبک بر این اصل استوار است که ساختمان جزئی کوچک از طبیعت پیرامونی است و باید به عنوان بخشی از اکوسیستم عمل کند و در چرخه حیات قرار گیرد. معماری اکوتک طراحی است مردمی و لذا کیفیت فضاهای داخلی ساختمان اهمیت ویژه ای می یابند.
معماری زیست فنی
نحوه و چگونگی استفاده از تکنولوژی در هماهنگی با محیط طبیعی در همه انواع بناها یکسان نبوده و نخواهد بود در برخی بناهای مهم و شاخص معماری و شهری گاه از آخرین ابداعات فنی استفاده می شود به گونه ای که به نظر می رسد استفاده از آن روش ها برای کشورهای در حال توسعه در دوره معاصر چندان مقدور نیست اما تجربه های کشورهای اروپائی در برخی از زمینه ها به ویژه در مورد بعضی از بناهای کوچک مانند واحدهای مسکونی می توان بسیار هوشمند باشد. برخی از معماران برای ایجاد پیوند و هماهنگی بین انسان و محیط طبیعی از طریق فضای معماری به فکر استفاده از مصالح و مواد طبیعی و در موارد ی کاربرد روش های بومی افتادند و خصوصیات مصالح سنتی را از نو شناختند.معماری بومی که نتیجه پذیرش معیارهای معماری مردمی به عنوان روش طراحی توسط مهندسان معمار می باشد وسیله ای برای ادامه ارزش های ریشه دار در یک بافت نوین است.
در سال ۱۹۷۱، دو معمار جوان ایتالیایی تبار به نام های ریچارد راجرز ساکن انگلستان و رنزوپیانو ساکن ایتالیا، در مسابقه طرح ساختمان مرکز ژرژپمپیدو در پاریس در بین ۶۸۱ شرکت کننده برنده اعلام شدند. نمای این ساختمان را مجموعه ای از دودکش ها، آبگردان ها، لوله های تأسیساتی و ستون ها، تیرها، بادبندها، راه پله ها و مسیرهای رفت وآمد تشکیل می داد. این دو نفر به همراه نرمن فاستر و نیکلاس گریم شاو آغازگر سبکی در اروپا بودند که به نام معماری هایتک یا تکنولوژی بسیار پیشرفته معروف گردید. بعد از هایتک سبک دیگری به نام اکوتک در معماری مطرح شد.
معماری اکوتک با هدف محیط زیست بر موارد زیر تاکیید دارد:
معماری زیست فنی
نحوه و چگونگی استفاده از تکنولوژی در هماهنگی با محیط طبیعی در همه انواع بناها یکسان نبوده و نخواهد بود در برخی بناهای مهم و شاخص معماری و شهری گاه از آخرین ابداعات فنی استفاده می شود به گونه ای که به نظر می رسد استفاده از آن روش ها برای کشورهای در حال توسعه در دوره معاصر چندان مقدور نیست اما تجربه های کشورهای اروپائی در برخی از زمینه ها به ویژه در مورد بعضی از بناهای کوچک مانند واحدهای مسکونی می توان بسیار هوشمند باشد. برخی از معماران برای ایجاد پیوند و هماهنگی بین انسان و محیط طبیعی از طریق فضای معماری به فکر استفاده از مصالح و مواد طبیعی و در موارد ی کاربرد روش های بومی افتادند و خصوصیات مصالح سنتی را از نو شناختند.معماری بومی که نتیجه پذیرش معیارهای معماری مردمی به عنوان روش طراحی توسط مهندسان معمار می باشد وسیله ای برای ادامه ارزش های ریشه دار در یک بافت نوین است.
در سال ۱۹۷۱، دو معمار جوان ایتالیایی تبار به نام های ریچارد راجرز ساکن انگلستان و رنزوپیانو ساکن ایتالیا، در مسابقه طرح ساختمان مرکز ژرژپمپیدو در پاریس در بین ۶۸۱ شرکت کننده برنده اعلام شدند. نمای این ساختمان را مجموعه ای از دودکش ها، آبگردان ها، لوله های تأسیساتی و ستون ها، تیرها، بادبندها، راه پله ها و مسیرهای رفت وآمد تشکیل می داد. این دو نفر به همراه نرمن فاستر و نیکلاس گریم شاو آغازگر سبکی در اروپا بودند که به نام معماری هایتک یا تکنولوژی بسیار پیشرفته معروف گردید. بعد از هایتک سبک دیگری به نام اکوتک در معماری مطرح شد.
معماری اکوتک با هدف محیط زیست بر موارد زیر تاکیید دارد:
wiki: اکوتک