گریپ فروت

گریپ فروت (انگلیسی: grapefruit) میوه ای از خانواده مرکبات با پوست زردرنگ (گاهی سبز رنگ) و مزه ترش مایل به تلخی است (گاهی شیرین نیز می تواند باشد) گریپ فروت احتمالاً از پیوند پرتقال و دارابی به دست آمده است.
این میوه دارای ویتامین ها و ریزمغذی های مختلف به ویژه ویتامین ث (۴۰ درصد نیاز روزانه بدن در ۱۰۰ گرم) است. همچنین دارای اسید سیتریک، فیبری به نام پکتین، قند (۸٫۶۱ گرم در صد گرم) است. نوع سرخ و صورتی آن آنتی اکسیدان مفیدی به نام لیکوپن در خود دارند. کاهش کلسترول، کمک به متابولیسم بدن برای سوزاندن چربی های اضافی، جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه و اثر بازدارنده در سرطان پروستات و روده بزرگ با توجه به خصوصیات آنتی اکسیدانی قوی و همین طور وجود فلاونوئیدی به نام نارژینین، از دیگر خواص این میوه است، گریپ فروت را براساس رنگ گوشت آن به سه دسته سفید، صورتی و سرخ تقسیم می کنند.
این میوه را در زبان انگلیسی «میوه خوشه ای» (grape+fruit) می نامند، زیرا به شکل خوشه به مقدار زیادی حتی تا دوازده تا بر روی شاخه می روید (مانند انگور). دم کرده گل های گریپ فروت برای رفع تب مؤثر است.
گریپ فروت در درمان کم اشتهایی، اختلالات مفصلی و عفونت های ریوی، تشنج، بند آمدن ادرار، سوءهاضمه، سرماخوردگی و زخم های عفونی، کمبود قند و مواد حیاتی، خارش، بواسیر و خونریزی آن مؤثر است.

گِرِیپ ‏فروت (grapefruit)
گِرِیپ ‏فروت
میوۀ گرد، زرد، آب دار، و ترش مزۀ درخت همیشه سبز گریپ فروت، با نام علمی Citrus paradisi، از تیره مرکبات. درخت گریپ فروت تا ارتفاع ده متر یا بیشتر رشد می کند. برگ هایی تیره رنگ و براق، و گل هایی سفید و بزرگ دارد. میوه های درشت این درخت خوشه ای و شبیه به انگورند. گریپ فروت ابتدا در هند غربی (وست ایندیز) می رویید و در دهۀ ۱۸۸۰، در ایالت فلوریدای امریکا کشت شد. امروزه در نواحی دیگر، مانند افریقای جنوبی کشت می شود. بخش آب دار بعضی از انواع آن صورتی رنگ است که در شمال ایران آن را توسرخ می نامند.