بار منت. [ رِ م ِن ْ ن َ ]( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اضافه تشبیهی است که منت وسپاس و شکر را به باری تشبیه کرده است :
به نان خشک قناعت کنیم و جامه دلق
که بار محنت خود به که بار منت خلق.
گردنم زیر بار منت اوست.
به نان خشک قناعت کنیم و جامه دلق
که بار محنت خود به که بار منت خلق.
سعدی ( از امثال و حکم دهخدا ).
من که سر در نیاورم به دو کون گردنم زیر بار منت اوست.
حافظ.
و رجوع به «بار» شود.