بار یافتن

( مصدر ) ۱ - اجاز. ورود ببارگاه شاه یافتن. ۲ - بحضور پادشاه رسیدن .

بار یافتن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) بمعنی رخصت و دستوری یافتن بحضور امرا و سلاطین. ( آنندراج ). اجازه یافتن. پذیرفته شدن در بارگاه. رخصت دخول یافتن. ( ناظم الاطباء: بار ) ( دِمزن ). رجوع به باریابی ، باریاب شدن و باریاب گشتن شود :
ز ره چون بدرگاه شد بار یافت
دل تاجور [ خسروپرویز ] را بی آزار یافت.بیامد شب تیره گون بار یافت
می روشن و خوب گفتار یافت.با موکبیان یابم در موکب او جای
با مجلسیان یابم در مجلس او بار.بلند حصنی دان دولت و درش محکم
بعون کوشش بر درش مرد یابد بار.پنداشتم که خداوند بفراغتی مشغول است بگمان بودم از بار یافتن و نیافتن. ( تاریخ بیهقی ). بدرگاه رفتن صواب تر... اگر باریابمی فبها و نعم و اگر نه بازگردم. ( تاریخ بیهقی ).
یکسال برگذشت که زی تو نیافت بار
خویش تو آن یتیم نه همسایه ت آن فقیر.ای شده سوی شه [ و ] نایافته
بر طلب دنیا و اقبال بار.بی خود از هیچ آیی اندر کار
یابی اندر دوم بدین در، بار.خاقانی اگر بار نیابی چه کنی صبر
کاین دولت از ایام به ایام توان یافت.هر آن موری که یابد بر درش بار
سلیمانیش باید نوبتی دار.معاشران که ببزم تو بار مییابند
طراوت گل و رنگ بهار مییابند.