پارسی سره

به گونه ای از زبان پارسی گویند که وام واژگان در آن نباشد یا کمینه باشد. آماج و انگیزه ها از این پویش کهن و چندصدساله آن است که پارسی را از گزندی که زبان های بیگانه بر آن می رسانند بِرَهاند و آهنگ و نوای شاهانه پارسی را بازستاند.
وارون آنچه پنداشته می شود سره گرایی انگیزه دشمنی و ستیز با هیچ فرهنگ و مردمانی را ندارد. تنها می خواهد فرهنگ و زبان گرانسنگ، ارجمند، مایه ور، رزین، زرین، کهن و مِهین خویش را بپاید و پاس دارد.
به امید شکوفایی و زایایی زبان پارسی، چنانچه درخور آن است.