داستانپور

این کلمه دارای ریشه کهن تاریخی بوده پس از آنکه دستانیان به سرزمین گرکویه رسیدند ، جایی در شمال شهرک دشت آسمان را برای زندگی بر گزیدند و در همانجا ماندگار شده و به ساختن دژی استوار سر گرم شدند "به روزگار پادشاهی رکن الدین بر کیارق سلجوقی ( 498 - 485 ه ق ) یکی از برادران وی بنام سنجر به فرمانروایی استان های خاوری ایران رسید و پس از چند سالی از جایگاهی که داشت بهره برداری کرد و بر دیگر فرمان روایان سلجوقی برتری یافت" پس از آنکه دستانیان به سرزمین گرکویه رسیدند ، جایی در شمال شهرک دشت آسمان را برای زندگی بر گزیدند و در همانجا ماندگار شده و به ساختن دژی استوار سر گرم شدند که بخشی از دیواره های آن تا به امروز نیز همچنان پابرجاست. این دژ دارای یک در سنگی نیز بوده است که تا پیرامون سال 1340 خورشیدی در نزدیکی آنجا و در کنار روستای حسین آباد بر جای بوده و با گذشت زمان خاک روی آنرا پوشانیده است. گفته میشود از آنجا که در آن روزگار سرزمین گرکویه از آب فراوان برخوردار بوده است، کدکنها، به هنگام کندن گور برای به خاک سپاری مردگان ، در یک متری ژرفای زمین به آب برخورد می کردند و از این روی تازه رسیدگان ، مردگان خود را در تپه های آذرخواران و دشت آسمان به خاک می سپردند. ناگفته نماند از آنجا که خاندان دستانیان خود را از نژاد رستم دستان در سیستان می دانند ، تا به امروز نیز بر این باور پافشاری میکنند، بگونه ای که نامهای خانوادگی برخی از مردم حسین آباد از همان باور ها سرچشمه گرفته و از نمونه ی آنها نامهای خانوادگی: داستانپور و داستانی را می توان بر شمرد. ( که پسوندهای حسین آبادی نیز به آن اضافه شد ) امروزه از نام تاریخی حسین آباد چندان آگاهی در دست نیست ولی برابر گفته های برخی از مردم روستای احمد آباد، حارث آباد و حسین آباد از نام گروهی از خواجگان سربداری گرفته شده که در زمان تیمور لنگ به گرکویه کوچ کرده و به فرمانروایی پرداخته اند.