زاغ
ابوحاتم
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ابوحاتم. [ اَ ت ِ ] ( ع اِ مرکب ) کلب.( المزهر ). سگ. || غراب. ( المزهر ). زاغ.
ابوحاتم. [ اَ ت ِ ] ( اِخ ) روح بن حاتم بن قُصیبةبن مهلب بن ابی صفره. والی سند از دست مهدی بن ابی جعفر المنصور و والی افریقیه. وفات 174 هَ. ق.
ابوحاتم. [ اَ ت ِ ] ( اِخ ) روح بن حاتم بن قُصیبةبن مهلب بن ابی صفره. والی سند از دست مهدی بن ابی جعفر المنصور و والی افریقیه. وفات 174 هَ. ق.
ابوحاتم . [ اَ ت ِ ] (اِخ ) روح بن حاتم بن قُصیبةبن مهلب بن ابی صفره . والی سند از دست مهدی بن ابی جعفر المنصور و والی افریقیه . وفات 174 هَ . ق .
ابوحاتم . [ اَ ت ِ ] (ع اِ مرکب ) کلب .(المزهر). سگ . || غراب . (المزهر). زاغ .
کلمات دیگر: