پیش از طوفان

پیش از توفان یا زمین و زمان پیش از توفان بزرگ، (به انگلیسی: Antediluvian یا Pre-Diluvian یا Pre-Flood)؛ این ترم اشاره ای تاریخی مذهبی برگرفته ازکتاب مقدس مسیحیان انجیل، به زمانی ما بین رانده شدن انسان یا هبوط او از بهشت و توفان نوح ست. داستانی دینی که در بخش های یکم تا ششم کتاب آفرینش در عهد عتیق بیان شده است. این ترم یا عبارت از برساخته های زمین شناسی در دوران ویکتوریایی ست، که به دوران های باستانی و کم و بیش ناشناخته به ویژه دوران پیشاتاریخ اشاره می کند.
مردم در آن دوران بیشتر عمر می کردند. چیزی بین هفتصد تا نهصد و پنجاه سال
جمعیت زمین خیلی بیشتر از دوران پس از توفان بزرگ بوده است
ابر و باران وجود نداشته است و زمین توسط مه هایی که از آن بیرون می آمدند آبیاری می شده است.
غول ها و انسان های غول پیکر در کنار انسان های معمولی زندگی می کردند.
مانند بسیاری از افسانه های خاور نزدیک و میانه دربارهٔ توفان بزرگ، افسانهٔ توفان سومریان در حماسهٔ گیلگمش لوح یازدهم بن مایهٔ سرراست و پیشینهٔ تاریخی این افسانهٔ مذهبی در ادیان ابراهیمی ست.
در انجیل مسیحیان و تورات یهودیان دوران تاریخی پیش از طوفان با رانده شدن اولین زن و مرد از بهشت خداوند آغاز می شود، بر این پایه روند آفرینش با طوفان بزرگ دچار توقف می شود و به غیر از نوح و پسران و همسرانشان آفریده گان دیگر در جریان توفان بزرگ از بین می روند. بر اساس گاه شماری اوشر این دوران هزارو ششصد و پنجاه وشش سال به طول انجامیده است، از آفرینش یا رانده شدن انسان که در سال چهار هزار و چهار پیش از میلاد مسیح بوده تا توفان بزرگ که در سال دو هزار و سیصد و چهل و هشت پیش از میلاد مسیح اتفاق افتاده است. بخش های داستان دربرگیرندهٔ افسانه های انجیلی معروفی همچون آفرینش آدم و حوا و هابیل و قابیل و نوادگان آنها می باشد.
نویسندگانی مانند ویلیام ویستن و هنری موریس نگره (تئوری)های سرگرم کننده ای دربارهٔ دوران پیش از تاریخ دارند.