پادگان دوکوهه یکی از پادگان های آماده سازی رزمندگان در دفاع مقدس بوده است. بخش اصلی پادگان که شامل ساختمان های گردان ها، ساختمان های اداری، دژبانی و انبار و ادوات و همچنین زمین صبحگاه در کنار یکدیگر و در نزدیک جاده قرار داشت اما امروز این پادگان به دو بخش تقسیم شده که با فنس و دیوار از هم جدا شده اند. بخش شرقی آن در اختیار لشکر ۲۷ محمد رسول الله قرار دارد که تبدیل به یادمان دفاع مقدس شده و یکی از محل های بازدید کاروان های راهیان نور است. بخش غربی پادگان در اختیار ارتش است که ساختمان های پنج طبقه آن مسکونی شده و قسمت های دیگر به صورت انبار مهمات و تأسیسات در آمده است. این پادگان یکی از نمادهای جنگ ایران و عراق است. فرماندهانی چون حسین خرازی، احمد کاظمی، احمد متوسلیان، ابراهیم همت، رضا چراغی، عباس کریمی، رضا دستواره و مهدی زین الدین در این پادگان نیروهای خود را سازماندهی می کردند.
این پادگان در فاصله ۷کیلومتری شمال شهر اندیمشک و ۱۶۰ کیلومتری اهواز در در مجاورت جاده اندیمشک - خرم آباد قرار گرفته است. علت نامگذاری این منطقه به این نام، وجود دو ارتفاع ۳۱۶ و ۲۸۸ متری در کنار یکدیگر و در این منطقه با فاصله کمتر از یک کیلومتر بوده که مانند دو کوه دوقلو در این منطقه مسطح خودنمایی می کنند.این پادگان، قبل از انقلاب پادگان پشتیبانی ارتش بود که برای لشکر۹۲ زرهی اهواز و مقرهای نظامی جنوب غربی کشور تعبیه شده بود، همچنین ساختمان هایی برای نظامیان خدمت کننده در پایگاه شکاری به صورت نیمه ساز در این پادگان وجود داشت. با شروع جنگ ایران و عراق در شهریورماه ۱۳۵۹ و در نتیجه افزایش تعداد یگان های نظامی سپاه، با توجه به موقعیت مناسب آن مورد توجه مسئولین نظامی قرار گرفت و اولین بار به صورت جدی قبل از عملیات فتح المبین به عنوان عقبه نیروها مورد توجه قرار گرفت و به ترتیب تیپ های ۷ ولی عصر، تیپ ۱۴ امام حسین، تیپ تازه تأسیس محمد رسول الله و چند روز بعد تیپ های ۱۷ قم و ۸ نجف اشرف در آن مستقر شدند.اولین اعزام در اسفندماه ۱۳۶۰ به دنبال حمله ارتش عراق به چذابه از دوکوهه صورت گرفت.
عبدالرضا سالمی نژاد در کتاب فاتحان سایت و رادار موقعیت دوکوهه را اینگونه توضیح می دهد: در عملیات فتح المبین همهٔ یگان هایی که باید وارد منطقه می شدند عقبه شان دوکوهه بود حدود مثلاً هفت، هشت، ده یگان بودیم که آنجا مستقر بودیم، همه هم چادر زده بودیم توی پادگان، در ساختمان های نیمه کاره ایی که هنوز هم هستند. اولین مقر ما برای تشکیل تیپ در پادگان دوکوهه بود، یک ساختمان آن از ما بود بقیه مربوط به تیپ های سپاه بودند که آن ها هم کم کم در حال استقرار بودند. تیپ هم آنجا تشکیل شد.
این پادگان در فاصله ۷کیلومتری شمال شهر اندیمشک و ۱۶۰ کیلومتری اهواز در در مجاورت جاده اندیمشک - خرم آباد قرار گرفته است. علت نامگذاری این منطقه به این نام، وجود دو ارتفاع ۳۱۶ و ۲۸۸ متری در کنار یکدیگر و در این منطقه با فاصله کمتر از یک کیلومتر بوده که مانند دو کوه دوقلو در این منطقه مسطح خودنمایی می کنند.این پادگان، قبل از انقلاب پادگان پشتیبانی ارتش بود که برای لشکر۹۲ زرهی اهواز و مقرهای نظامی جنوب غربی کشور تعبیه شده بود، همچنین ساختمان هایی برای نظامیان خدمت کننده در پایگاه شکاری به صورت نیمه ساز در این پادگان وجود داشت. با شروع جنگ ایران و عراق در شهریورماه ۱۳۵۹ و در نتیجه افزایش تعداد یگان های نظامی سپاه، با توجه به موقعیت مناسب آن مورد توجه مسئولین نظامی قرار گرفت و اولین بار به صورت جدی قبل از عملیات فتح المبین به عنوان عقبه نیروها مورد توجه قرار گرفت و به ترتیب تیپ های ۷ ولی عصر، تیپ ۱۴ امام حسین، تیپ تازه تأسیس محمد رسول الله و چند روز بعد تیپ های ۱۷ قم و ۸ نجف اشرف در آن مستقر شدند.اولین اعزام در اسفندماه ۱۳۶۰ به دنبال حمله ارتش عراق به چذابه از دوکوهه صورت گرفت.
عبدالرضا سالمی نژاد در کتاب فاتحان سایت و رادار موقعیت دوکوهه را اینگونه توضیح می دهد: در عملیات فتح المبین همهٔ یگان هایی که باید وارد منطقه می شدند عقبه شان دوکوهه بود حدود مثلاً هفت، هشت، ده یگان بودیم که آنجا مستقر بودیم، همه هم چادر زده بودیم توی پادگان، در ساختمان های نیمه کاره ایی که هنوز هم هستند. اولین مقر ما برای تشکیل تیپ در پادگان دوکوهه بود، یک ساختمان آن از ما بود بقیه مربوط به تیپ های سپاه بودند که آن ها هم کم کم در حال استقرار بودند. تیپ هم آنجا تشکیل شد.
wiki: پادگان دوکوهه