کلمه جو
صفحه اصلی

پادشاهی گیومرت

دانشنامه عمومی

«پادشاهی کیومرث» داستانِ نخستینِ ملوک کشور عجم و نخستین پادشاهی پیشدادی در شاهنامهٔ فردوسی است که سی سالِ پادشاهی گیومرت را داستان می کند.
فردوسی چنین اظهار می دارد که او در کمال و بزرگی دیهیم بر سر گذاشت ولی از دوران او اطلاعی در دست نیست. زمان کیومرث مانند زمانی نیست که پسر از پدر یاد نماید یا احوالات و خاطرات پدر را بتواند مو بمو بازگو نماید، آنچه بود کیومرث انسانی بود برتر از دیگران در اخلاق و آدمیت.
فردوسی که خویش را پژوهنده آثار و نامه های کهن نام می برد و از نام آوران و پهلونان ایران باستان دم می زند، راجع به کیومرث اینگونه اظهار می دارد که او نخستین کسی بود آیین تاج و تحت را آورد یا احیا نمود پیش از او در میان اقوام ایرانی دولتی وجود نداشت. حکومت کیومرث از روز نوروز که جهان پر از فرّ و آیین و آب است آغاز می گردد. دشت و دمن پر از سبزه و گیاه، آفتاب گرمابخش و درخشان، چنین روزی است که کیومرث تاج شاهی بسر برنهاد:
احوالات کیومرث و قبیله اش از ابیات فوق چنین متصوّر می گردد که او نه تنها پادشاه بزرگی نبود بلکه تنها کدخدای دهکده یا قبیله خویش که همان عجم باشد، بود. منزل و مأوای نخست شان در دل کوه قرار داشت یعنی احتمال می رود از کوهستان نشینان بوده که خانه یا مقرّاش در دل کوه قرار داشت. البسه ها و تن پوش های کیومرث و گروه اش نیز جامه های بافته شده نبود یا به عبارتی هنوز به هنر پارچه بافی آشنایی نداشتند از پوست حیوانات اهلی و حشی مانند پلنگ پوششی برای خویش تهیه می نمودند. اینک از فرهنگ دوره مزبور در ایران اشیاء و آثاری توسط باستانشناسان کشف گردیده است.


کلمات دیگر: