نخستین آشنایی علمی باستان شناسان با پادشاهی میشان یا میسان یا کرخ میشان (تلفظ یونانی: خاراسِن) مربوط به سال ۱۸۱۱ میلادی و بر اثر کشف سکه هایی به زبان یونانی بود. آنچه در این سکّه ها نظر پژوهشگران را جلب کرد تطابق اسامی پادشاهان حک شده بر این سکه ها با نام های پادشاهانی بود که طبق نوشته های مورخان باستانی روزگاری بر سرزمین میسان در شمال رأس خلیج فارس حکومت می کردند.
Eilers, Wilhelm (1983), "Iran and Mesopotamia", in Yarshater, Ehsan, Cambridge History of Iran, 3.1, London: Cambridge UP, pp. 481–505.
Hansman, John (1991). "Characene and Charax". Encyclopaedia Iranica, Vol. V, Fasc. 4. pp. 363–365.
Schuol, Monika: Die Charakene. پادشاهی های میانرودان در دوره هلنیستی و اشکانی (= Oriens et occidens 1), Stuttgart 2000, ISBN 3-515-07709-X
Sheldon A. Nodelman, مقدمه تاریخ چروکی ها، Berytus ۱۳ (۱۹۵۹/۶۰), ۸۳–۱۲۱، XXVII f. ,
Wikipedia contributors, "Characene," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Characene&oldid=366072192 (accessed September ۱۰، ۲۰۱۰).
Potts, D. J. 1988. "Arabia and the Kingdom of Characene." In: Araby the Blest: Studies in Arabian Archaeology. Edited by D. T. Potts. The Carsten Niebuhr Institute of Ancient Near Eastern Studies, University of Copenhagen. 1988. Museum Tusculanum Press,
طبق گفته های نویسندگان و مؤرخین باستانی معاصر با میشانیان پایتخت آنان شهر میشان (یونانی: خاراکس) بود و تاریخ بنای آن به زمان اسکندر مقدونی می رسد؛ و طبق آنچه ذکر گردیده اسکندر پس از فتوحات خود در هند در راه بازگشت خود به بابل به منطقه ای که به احتمال زیاد محوطهٔ باستانی جبل خیبر (نیسان) در عراق امروزی است رسیده و دستور به بنای شهری بزرگ به نام خود او می دهد. اسکندر به خوبی ارزش جغرافیایی آن منطقه که دارای زمینی مرتفع در مجاورت آب های رودخانه ها و خلیج فارس بود را دریافت و هدف از بنای این شهر نیز به دلیل نقش تجاری و بازرگانی وسیعی بود که می توانست بعدها ایفا کند.
اسکندر این شهر را به نام خود تأسیس کرد و بعدها به نام های خاراکس و همچنین کرخینیا معروف گردید.
پس از مرگ اسکندر در بابل و تأسیس دولت سلوکی این شهر تحت کنترل سلوکیان درآمد. تا اینکه در سال ۱۶۵–۱۶۶ قبل از میلاد قسمت هایی از شهر بر اثر طغیان آب رودخانه ها تخریب گردید و توسط امپراتور سلوکی نامدار آن زمان آنتیوخوس چهارم بازسازی می شود و آن را به نام خود آنتیوخا می نامد و یکی از فرماندهان خود را به نام هیسپاوسین به حاکمیت آن شهر و منطقه می گمارد. اما در طی حکومت هیسپاوسین بار دیگر شهر دچار سیل شده و اینبار بدستور هیسپاوسین یا اسپاسینو اقدام به بنا و مرّمت آن می کنند و نام خود را بر نام شهر اضافه کرده آن را خاراکس-اسپاسینو می نامد. این شهر در کتیبه های تدمری به نام کاراک اسبیاسینا و در نقوش آرامی به نام کرک دمیسان به معنی قلعه میسان و در تلمود بابلی به نام میشا ذکر گردیده است.
Eilers, Wilhelm (1983), "Iran and Mesopotamia", in Yarshater, Ehsan, Cambridge History of Iran, 3.1, London: Cambridge UP, pp. 481–505.
Hansman, John (1991). "Characene and Charax". Encyclopaedia Iranica, Vol. V, Fasc. 4. pp. 363–365.
Schuol, Monika: Die Charakene. پادشاهی های میانرودان در دوره هلنیستی و اشکانی (= Oriens et occidens 1), Stuttgart 2000, ISBN 3-515-07709-X
Sheldon A. Nodelman, مقدمه تاریخ چروکی ها، Berytus ۱۳ (۱۹۵۹/۶۰), ۸۳–۱۲۱، XXVII f. ,
Wikipedia contributors, "Characene," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Characene&oldid=366072192 (accessed September ۱۰، ۲۰۱۰).
Potts, D. J. 1988. "Arabia and the Kingdom of Characene." In: Araby the Blest: Studies in Arabian Archaeology. Edited by D. T. Potts. The Carsten Niebuhr Institute of Ancient Near Eastern Studies, University of Copenhagen. 1988. Museum Tusculanum Press,
طبق گفته های نویسندگان و مؤرخین باستانی معاصر با میشانیان پایتخت آنان شهر میشان (یونانی: خاراکس) بود و تاریخ بنای آن به زمان اسکندر مقدونی می رسد؛ و طبق آنچه ذکر گردیده اسکندر پس از فتوحات خود در هند در راه بازگشت خود به بابل به منطقه ای که به احتمال زیاد محوطهٔ باستانی جبل خیبر (نیسان) در عراق امروزی است رسیده و دستور به بنای شهری بزرگ به نام خود او می دهد. اسکندر به خوبی ارزش جغرافیایی آن منطقه که دارای زمینی مرتفع در مجاورت آب های رودخانه ها و خلیج فارس بود را دریافت و هدف از بنای این شهر نیز به دلیل نقش تجاری و بازرگانی وسیعی بود که می توانست بعدها ایفا کند.
اسکندر این شهر را به نام خود تأسیس کرد و بعدها به نام های خاراکس و همچنین کرخینیا معروف گردید.
پس از مرگ اسکندر در بابل و تأسیس دولت سلوکی این شهر تحت کنترل سلوکیان درآمد. تا اینکه در سال ۱۶۵–۱۶۶ قبل از میلاد قسمت هایی از شهر بر اثر طغیان آب رودخانه ها تخریب گردید و توسط امپراتور سلوکی نامدار آن زمان آنتیوخوس چهارم بازسازی می شود و آن را به نام خود آنتیوخا می نامد و یکی از فرماندهان خود را به نام هیسپاوسین به حاکمیت آن شهر و منطقه می گمارد. اما در طی حکومت هیسپاوسین بار دیگر شهر دچار سیل شده و اینبار بدستور هیسپاوسین یا اسپاسینو اقدام به بنا و مرّمت آن می کنند و نام خود را بر نام شهر اضافه کرده آن را خاراکس-اسپاسینو می نامد. این شهر در کتیبه های تدمری به نام کاراک اسبیاسینا و در نقوش آرامی به نام کرک دمیسان به معنی قلعه میسان و در تلمود بابلی به نام میشا ذکر گردیده است.
wiki: پادشاهی میشان