اباصلت صادقی (۱۳۴۸–۱۳۹۱ ) خوشنویس معاصر ایرانی و عضو عالی انجمن خوشنویسان ایران
اباصلت صادقی فرزند جمشید در سال ۱۳۴۸ خورشیدی در روستای همپا از توابع شهرستان تکاب، استان آذربایجان غربی دیده بر دنیا گشود و در کمتر از ۲ سال که از عمرش می گذشت از نعمت بزرگ حضور مادر در زندگی خویش محروم شد و سپس پدر وی برای ادامه زندگی ازدواج مجدد نمود و اباصلت نیز تا کلاس پنجم در همان مدرسه روستا به تحصیل ادامه داد و سپس به اتفاق خانواده، ساکن شهر تکاب شده و به زندگی و تحصیل ادامه داد، به دلیل مسایل خانوادگی و عدم سرباری بر خانواده و تأمین معاش خود به انجام امور خوشنویسی از قبیل تابلو نویسی، دیوارنویسی و حتی سنگ مزارنویسی روی آورد و این کارها را به دلیل داشتن علاقه وافر به کار هنری، با ذوق و اشتیاق تمام انجام می داد؛ و شاید بتوان گفت جرقه علاقه به خوشنویسی در همان موقع در ذهن استاد زده شده است.
در ادامه زندگی پر افت و خیز خود و به دلایل خاص و مشکلاتی که از «شرایط زندگی استاد» متأثر بود به استخدام نظام درآمد و در واحدهای مختلف تبلیغاتی، فرهنگی و اداری، بیش از هفتاد ماه در جبهه های جنگ ایران و عراق مشغول بود. در آن روزهای پر التهاب نیز لوازم خوشنویسی در کوله پشتی وی موجود بود تا در سنگر هم به تمرین خط بپردازد.
استاد اباصلت صادقی در سال ۱۳۶۱ به صورت تفریحی و با علاقه و شاید برای کسب آرامش درون شروع به خوشنویسی نمود. به دلیل عدم دسترسی مستقیم به استاد خوشنویسی از همان کتاب های درسی و خصوصاً خط «استاد احصایی» استفاده می نمود تا آنکه با مطالعه «مجله رشد» و مصاحبه ای از استاد امیرخانی که در آن از هموطنان شهرستانی برای استفاده از کلاس های مکاتبه ای «انجمن خوشنویسان ایران» دعوت شده بود؛ در سال ۱۳۶۴ برای ثبت نام به انجمن خوشنویسان مراجعه و با استادی بنام «مجید حسین زاده» به مدت یکسال به صورت مکاتبه ای ارتباط برقرار می کند و دوره متوسطه را می گذراند و سپس با استاد کامل و شخصیت برجسته و انسان تیزهوش و با جذبه ای بنام «جواد بختیاری» آشنا می شود و بعد از ۴ سال کار با استاد بختیاری دوره ممتاز را در ۱۳۶۸ به پایان می رساند. خط ثلث را نیز از نزد استاد حسینی موحد شروع و در سال های ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۸ از استاد قنبری تلمّذ می نماید. استاد صادقی بعد از دوره ممتاز نیز ارتباط با بزرگان هنر اصیل خوشنویسی را حفظ کرده و در سال ۱۳۷۶–۱۳۷۷ نیز از کلاس های فوق ممتاز استاد امیرخانی (واقع در فرهنگسرای ارسباران) بهره می برد و نتیجه آن را بسیار سودمند می دانست. از آثار اساتید دوره قاجار چون میرعماد به عنوان قله تسخیر ناپذیر و نیز میرزا غلامرضا اصفهانی و میرحسین تُرک و میرزا کاظم، تأثیر فراوانی می گیرد. همچنین آثار محمدرضا کلهر و عمادالکتاب نیز برای وی الهام بخش بوده ولی شاید بتوان گفت بیشترین تأثیر را از استاد امیرخانی گرفته و در طی این مسیر استاد بختیاری همواره همراه و راهنمای وی بوده است. از ۱۳۷۴ و با تأسیس انجمن خوشنویسان ایران- شعبه تکاب به تعلیم علاقمندانهٔ این هنر بزرگ مشغول شد.
اباصلت صادقی فرزند جمشید در سال ۱۳۴۸ خورشیدی در روستای همپا از توابع شهرستان تکاب، استان آذربایجان غربی دیده بر دنیا گشود و در کمتر از ۲ سال که از عمرش می گذشت از نعمت بزرگ حضور مادر در زندگی خویش محروم شد و سپس پدر وی برای ادامه زندگی ازدواج مجدد نمود و اباصلت نیز تا کلاس پنجم در همان مدرسه روستا به تحصیل ادامه داد و سپس به اتفاق خانواده، ساکن شهر تکاب شده و به زندگی و تحصیل ادامه داد، به دلیل مسایل خانوادگی و عدم سرباری بر خانواده و تأمین معاش خود به انجام امور خوشنویسی از قبیل تابلو نویسی، دیوارنویسی و حتی سنگ مزارنویسی روی آورد و این کارها را به دلیل داشتن علاقه وافر به کار هنری، با ذوق و اشتیاق تمام انجام می داد؛ و شاید بتوان گفت جرقه علاقه به خوشنویسی در همان موقع در ذهن استاد زده شده است.
در ادامه زندگی پر افت و خیز خود و به دلایل خاص و مشکلاتی که از «شرایط زندگی استاد» متأثر بود به استخدام نظام درآمد و در واحدهای مختلف تبلیغاتی، فرهنگی و اداری، بیش از هفتاد ماه در جبهه های جنگ ایران و عراق مشغول بود. در آن روزهای پر التهاب نیز لوازم خوشنویسی در کوله پشتی وی موجود بود تا در سنگر هم به تمرین خط بپردازد.
استاد اباصلت صادقی در سال ۱۳۶۱ به صورت تفریحی و با علاقه و شاید برای کسب آرامش درون شروع به خوشنویسی نمود. به دلیل عدم دسترسی مستقیم به استاد خوشنویسی از همان کتاب های درسی و خصوصاً خط «استاد احصایی» استفاده می نمود تا آنکه با مطالعه «مجله رشد» و مصاحبه ای از استاد امیرخانی که در آن از هموطنان شهرستانی برای استفاده از کلاس های مکاتبه ای «انجمن خوشنویسان ایران» دعوت شده بود؛ در سال ۱۳۶۴ برای ثبت نام به انجمن خوشنویسان مراجعه و با استادی بنام «مجید حسین زاده» به مدت یکسال به صورت مکاتبه ای ارتباط برقرار می کند و دوره متوسطه را می گذراند و سپس با استاد کامل و شخصیت برجسته و انسان تیزهوش و با جذبه ای بنام «جواد بختیاری» آشنا می شود و بعد از ۴ سال کار با استاد بختیاری دوره ممتاز را در ۱۳۶۸ به پایان می رساند. خط ثلث را نیز از نزد استاد حسینی موحد شروع و در سال های ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۸ از استاد قنبری تلمّذ می نماید. استاد صادقی بعد از دوره ممتاز نیز ارتباط با بزرگان هنر اصیل خوشنویسی را حفظ کرده و در سال ۱۳۷۶–۱۳۷۷ نیز از کلاس های فوق ممتاز استاد امیرخانی (واقع در فرهنگسرای ارسباران) بهره می برد و نتیجه آن را بسیار سودمند می دانست. از آثار اساتید دوره قاجار چون میرعماد به عنوان قله تسخیر ناپذیر و نیز میرزا غلامرضا اصفهانی و میرحسین تُرک و میرزا کاظم، تأثیر فراوانی می گیرد. همچنین آثار محمدرضا کلهر و عمادالکتاب نیز برای وی الهام بخش بوده ولی شاید بتوان گفت بیشترین تأثیر را از استاد امیرخانی گرفته و در طی این مسیر استاد بختیاری همواره همراه و راهنمای وی بوده است. از ۱۳۷۴ و با تأسیس انجمن خوشنویسان ایران- شعبه تکاب به تعلیم علاقمندانهٔ این هنر بزرگ مشغول شد.
wiki: اباصلت صادقی