پادشاهی کیخسرو

«پادشاهی کیخسرو» دوازدهمین داستانِ پادشاهان و سومین پادشاهی کیان در شاهنامهٔ فردوسی است که دورانِ شصت سالهٔ پادشاهیِ کیخسرو را داستان می کند.
در شاهنامه آمده گودرز پهلوان ایرانی، شبی در خواب دید که سیاوش فرزندی به اسم کیخسرو در کشور توران دارد. پس پسرش گیو را که او نیز از پهلوانان ایرانی بود به توران فرستاد. کیخسرو به ایران بازگشت و قرار بر شاه شدنش شد؛ ولی توس، خشمگین شد و اظهار نمود که پسر کاووس فریبرز لایق تر از کیخسرو است. قرار بر رقابتی شد بین دو پهلوان و بهانهٔ این رقابت این شد که هرکس دژ بهمن در اردبیل را که متعلق به دیوها و اهریمنان است بگشاید، شاه خواهد شد. فریبرز نتوانست و کیخسرو، پیروزمندانه دژ را گشود.
در زمان پادشاهی کیخسرو جنگ های بزرگی میان ایران و توران رخ می دهد که در نهایت به پیروزی ایران می انجامد. یکی از این جنگ ها جنگ دوازده رخ است. در این جنگ، دوازده پهلوان بزرگ ایران مانند گیو و گودرز با دوازده نامدار تورانی به جنگ تن به تن می پردازند.
پس از قریب به ۶۰ سال فرمانروایی ظفرمندانه به همراه پیروزی های بزرگ برای ایران، کیخسرو از تخت سلطنت کنار می رود و آن را برای جانشینش، لهراسب، باقی می گذارد. گفته می شود او به کوه ها برای عبادت رفت و عمر جاودان یافت، در دوران سوشیانس او برای کمک باز خواهد گشت. عده ای از پهلوانان نیز که با او بودند در برف گم می شوند.