کناره گرفتن

اشتغل

( مصدر ) دوری کردن اعتزال .

( ~ . گِ رِ تَ ) (مص ل . ) عزلت گزیدن .

کناره گرفتن. [ ک َ / ک ِ رَ / رِ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) دوری کردن. اعتزال. دوری جستن. انزوا گزیدن. دوری گرفتن :
کناره گیر از او کاین سوار تازانست
کسی کناره نگیرد سوار تازان را.گر دوستیت جرم است آن جرم کرده آمد
از بهر این نگیرند از دوستان کناره.گفت چرا بت می پرستید و بتان را خدا می دانید و از آفریدگار خویش کناره می گیرید. ( قصص الانبیاء ص 133 ).
تقدیر در این میانم انداخت
هر چند کناره می گرفتم.متوقع که در کنارش گیرم ، کناره گرفتم. ( گلستان سعدی کلیات چ مصفا ص 92 ).
فخرالدوله از ایشان کناره گرفت و دوری جست. ( تاریخ قم ص 8 ).

رُه گِریدِن؛ دت وُرَوُردِن