کلمه جو
صفحه اصلی

ترکتا

لغت نامه دهخدا

ترکتا. [ ت ِ ک ُ ] ( اِ ) لفظی است هندی که ترکیبی از زنجبیل و فلفل گرد، سازند. ( از الفاظالادویه ص 73 ).

ترکتا. [ ت َ ] ( اِخ ) از دیه های سدن رستاق مازندران. و رجوع به مازندران رابینو بخش انگلیسی ص 126 و ترجمه وحید ص 169 شود.

ترکتا. [ ت َ ] (اِخ ) از دیه های سدن رستاق مازندران . و رجوع به مازندران رابینو بخش انگلیسی ص 126 و ترجمه ٔ وحید ص 169 شود.


ترکتا. [ ت ِ ک ُ ] (اِ) لفظی است هندی که ترکیبی از زنجبیل و فلفل گرد، سازند. (از الفاظالادویه ص 73).


گویش مازنی

/tarktaa/ از کوه های سدن رستاق واقع در استرآباد

از کوه های سدن رستاق واقع در استرآباد



کلمات دیگر: