برتنیدن. [ ب َ ت َ دَ ] ( مص مرکب ) تنیدن :
گر تنم از جامه برهنه شود
علم و خرد گرد تنم برتنم.
بر تن تاریک همی برتنی.
بهر خود چه میکنی اندازه کن.
گر تنم از جامه برهنه شود
علم و خرد گرد تنم برتنم.
ناصرخسرو.
جانت برهنه است و تو این تار و پودبر تن تاریک همی برتنی.
ناصرخسرو.
گرد خود چون کرم پیله برمتن بهر خود چه میکنی اندازه کن.
مولوی.
رجوع به تنیدن شود.