اخصی

[ویکی فقه] اخصّی به قائل به حقیقی بودن استعمال مشتق در خصوص ذات متلبّس به مبدأ اشتقاق اطلاق می شود.
اخصّی، مقابل اعمّی و به معنای فرد یا افرادی از عالمان اصولی است که معتقدند مشتق ، حقیقت در خصوص ذات متلبس به مبدأ می باشد، نه در اعم از متلبس و ما انقضی عنه، که اعمی ها به آن اعتقاد دارند.