<div class="boxBd">پیل نشین. [ ن ِ ] ( نف مرکب ) که بر پیل نشیند. که پیل مرکب دارد. که برنشست وی فیل باشد : <br>ملک پیل دل پیلتن پیل نشین <br>بوسعیدبن ابوالقاسم بن ناصردین.<div class="au">منوچهری.</div>|| ( اِ مرکب ) جای نشستن فیل.</div>

پیل نشین. [ ن ِ ] ( نف مرکب ) که بر پیل نشیند. که پیل مرکب دارد. که برنشست وی فیل باشد : ملک پیل دل پیلتن پیل نشین بوسعیدبن ابوالقاسم بن ناصردین. منوچهری. || ( اِ مرکب ) جای نشستن فیل.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( صفت ) آنکه بر پیل نشیند کسی که مرکب وی فیل باشد : ملک شیر دلش پیلتن پیل نشین بوسعید بن ابوالقاسم بن ناصردین . ( منوچهری )</div>

( صفت ) آنکه بر پیل نشیند کسی که مرکب وی فیل باشد : ملک شیر دلش پیلتن پیل نشین بوسعید بن ابوالقاسم بن ناصردین . ( منوچهری )

پیل نشین

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا