ترانک

در ارتباطات مدرن ترانک مفهومی است که با استفاده از آن سیستم های ارتباطی می توانند با به اشتراک گذاری یک دسته از خطوط یا فرکانس ها (به جای فراهم کردن برای تک تک کاربران) دسترسی تعداد زیادی کاربر را به شبکه فراهم کنند.
وی لن ها (به انگلیسی: VLAN) در پایگاه داده هر سوییچ به صورت محلی واقع شده اند و اطلاعات وی لن ها بین سوییچ ها عبور نمی کنند.
خطوط ترانک شناسایی وی لن های فریم هایی که بین سوییچ ها عبور می کنند را فراهم می کنند.
فقط انواع خاصی از سوییچ ها می توانند در خطوط ترانک مذاکره کنند.
ترانک ها به صورت پیش فرض ترافیک همه وی لن ها را به و از سوییچ ها انتقال می دهند اما می توانند طوری آن ها را تنظیم کرد که فقط ترافیک وی لن خاصی را عبور دهند.
خطوط ترانک باید در هر دو سر خطوط تعریف شوند تا اجازه ترانکینگ را بدهند.
شرکت سیسکو نکات زیر را برای تعریف مفهوم ترانک ذکر می کند:
ترانک در سیستم های مخابراتی عبارت است از تعدادی مسیر که در شبکه های یک به چند مورد استفاده قرار می گیرد. معمولاً برای این قبیل شبکه به تعداد کاربران مسیر فعال ایجاد نمی شود، بلکه حداقلی محاسبه می شود. این تعداد بهینه با کمک فرمولی که در آن تعداد کاربران، الگوهای تماس شبکه های مشابه و چند پارامتر کاربردی دیگر لحاظ می شود به دست می آید.
برای مثال در شبکهٔ تلفن پی اس تی ان (به انگلیسی: PSTN) در صورتی که دو مرکز تلفن آ و ب هر کدام با ۱۰ کاربر داشته باشیم، تعداد خطوط ارتباطی بین دو مرکز برابر تعداد تماس های ممکن نیست. بلکه عددی بهینه به عنوان حداکثر تعداد تماس های هم زمان در حالت عادی در نظر گرفته می شود که ممکن است ۴ یا ۵ خط باشد.