اشتباه گرفتن سهو گرفتن
خطا گرفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خطا گرفتن. [ خ َ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) اشتباه گرفتن. سهو گرفتن. تخطئه کردن. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
نه در هر سخن بحث کردن رواست
خطا بر بزرگان گرفتن خطاست.
که هیچش لطف در گوهر نباشد.
خطای بنده نگیری که مهتران و ملوک
شنیده اند نصیحت ز کهتران خدم.
نه در هر سخن بحث کردن رواست
خطا بر بزرگان گرفتن خطاست.
سعدی ( گلستان ).
کسی گیرد خطا بر نظم حافظکه هیچش لطف در گوهر نباشد.
حافظ.
|| گناه کسی را مورد عقاب قرار دادن : خطای بنده نگیری که مهتران و ملوک
شنیده اند نصیحت ز کهتران خدم.
سعدی.
|| عیب گرفتن.پیشنهاد کاربران
تخطئة
نسبت خطا به کسی دادن
کلمات دیگر: